Vooraf was er veel te doen over de 'beleving' die Down The Rabbit Hole zou moeten zijn. "Je bent zelf aan zet, dus draai je plaatje, kook je potje, bouw je vlotje, hipje hopje. We gaan eruit en we gaan los", zei de organisatie voorafgaand aan het festival in een persbericht. Maar wat betekent dat concreet? 3voor12 Gelderland verslaggever Aukje Verstegen nam de proef op de som en zocht uit: wat was er nu werkelijk allemaal te beleven op Down The Rabbit Hole?

Slacklinen

Als ik er dan toch naar sta te kijken dan ook maar eens zelf uitproberen: slacklinen! Het schijnt dat als je een half uurtje oefent per dag gedurende het festival, je op de laatste dag zelfstandig naar de overkant kunt lopen. Als ik in zo’n korte tijd dit doel kan halen, laat ik me dit geen twee keer zeggen. Nu nog met begeleiding en knikkende knieën naar de overkant, morgen wellicht zelfstandig. Graag met salto.

Het Gat van Peter te Bos

Zoals Lowlands dagblad Daily Paradise heeft, heeft Down The Rabbit Hole haar dagblad Het Gat. Een initiatief van onder andere Peter te Bos (zanger Claw Boys Claw) die tevens verantwoordelijk is voor het hele ontwerp van Lowlands. Met een klein team van een fotograaf, een schrijver en een vormgever bieden zij het publiek nu de kans een bijdrage te leveren aan de inhoud. En zie hier het resultaat: poëtische teksten over tongen en een rubriek 'Floor is ongelukkig en zoekt een man'. Haar oproep heeft inmiddels al tot het gewenste resultaat geleid, aldus Peter. De ‘catchy’ naam van Het Gat past bij het konijnenhol en toevalligerwijs bivakkeert de redactie in een omgebouwd toiletgebouw. Het kopieerapparaat staat gewoon voor de deur.

Van Eerdenburg: "Gezonde spanning maar het is gelukt"

Als je dan toch grote baas Eric van Eerdenburg (directeur Lowlands, Down The Rabbit Hole) tegenkomt, dan maar meteen even vragen of zijn verwachtingen een beetje zijn uitgekomen, deze eerste editie. "De eerste reacties zijn positief, mensen vermaken zich uitstekend. Uiteraard speelt het weer een rol en dat is gelukkig nog best meegevallen. Ik hoor van mensen nog steeds dat ze wat moeite hebben met hipje hopje en bouw je vlotje maar ondertussen doen mensen wel heel hard mee. Typisch is dat. Maar dat maakt het wel erg leuk. Ik had een gezonde spanning en was benieuwd wat de mensen ervan zouden vinden. Naast Lowlands kon ons vaste team dit niet ook nog helemaal erbij doen, dus we moeten wat delegeren en dan hoop je dat het goed komt. Naar mijn idee is dat gelukt."

Uit de plaat gaan

Op zoek naar nieuwe avonturen tref ik een spitante menigte aan die letterlijk ‘uit de plaat’ gaat. Het is een battle tussen publiek aan de ene kant en publiek aan de overkant. De groepen dissen elkaar met plaatjes. Iedere kant kiest een singletje uit en het plaatje dat de toeschouwers het meest enthousiasmeert, wint de battle. Het onoverwinnelijke Motorhead aan de linkerkant moet het hier afleggen tegen Bow Wow Wows 'I want candy'. 

Ter land, ter vlot...

Ik begeef mij naar de steiger bij het meer van het festivalterrein om te zien of er in tegenstelling tot gisteren nu wel vlotten worden gebouwd. Eens kijken of ik nog wat mooie plaatjes vanaf het water kan schieten en ook nog een keer het ‘ter land, ter zee en in de lucht’ gevoel kan ervaren. Ik waag mij aan een groepje voormalige ‘boy scouts’. Het ziet ernaar uit dat zij vaker met dit bijltje hebben gehakt. Eén ervan heeft zelfs een vaarbewijs dus dit moet goed komen. Voor de zekerheid neem ik wel nog even een reddingsvest mee. De reddingsbrigade heeft ons namelijk opgemerkt en vaart verdachte cirkeltjes om ons heen. Het verloopt echter gesmeerd vergeleken met de andere vlotten en we zouden waarschijnlijk ooit terechte winnaars bij het populaire TROS-programma zijn geweest. Met If I Had A Boat van James Vincent Mc Morrow op de achtergrond een welgekozen moment, dacht ik zo.

#nedmex

En dan het voetbal. Voor iets waar ik eigenlijk nooit naar omkijk, maar tijdens een EK/WK verbaas ik me erover dat ik tijdens zo’n wedstrijd ineens wel het naadje van de kous wil weten. De doelpunten heb ik gemist omdat ik druk in de weer ben met mijn camera. Omdat vrouwen goed zijn in meerdere dingen tegelijk vraag ik tevens de fotograaf naast mij naar de cruciale momenten. Hij kan ze ook niet beantwoorden, en reageert licht geprikkeld omdat ik de vragen net op het verkeerde moment stel. Nu zijn we lotgenoten.  

Ondertussen op de camping

Terwijl ik een wandelingetje over de camping maak en we inmiddels toch al halverwege het festival zijn, valt mijn oog op een paar mannen die nog wat onhandig hun tent aan het opbouwen zijn. Het ziet er allemaal nogal ingewikkeld uit. Een ogenschijnlijk simpele tent opzetten, blijkt toch een ingewikkeld proces te zijn. Handleidingen, goed bedoelde adviezen, het maakt allemaal niets uit. Deze collega’s (marketingmannen) organiseren met enige regelmaat een personeelsuitje naar festivals. Maar ervaring met deze tent hebben ze nog niet. Het kwartje lijkt op een gegeven moment te zijn gevallen: 'O, ik geloof dat de binnentent eerst had gemoeten.' Afijn, ieder z’n vak en de tent staat.