Koschka begint de avond voor een nog wat verlegen Merleyn. Haar ijle stem snijdt door merg en been, waar ze de ruimte vult door haar stem te loopen om zo een waar koor te vormen waar mening muzikant zich niet aan durft ten wagen. Koschka wel: ze houdt het publiek bijna bij de keel vast en iedereen staat ademloos te luisteren. Een verzoek om verder naar voren te komen, verbreekt de magie. Voor even... De zanglijnen hebben veel weg van een recitatief, maar gaan verder dan alleen de tekst. De emotie is duidelijk voelbaar, maar helaas niet altijd verstaanbaar door de vele effecten. Koschka verdeelt Merleyn in tweeën: een helft die echt komt om ook naar haar te luisteren en de rest wachtend op Son Lux.
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?