Kijk aan, daar is wederom een singer-songwriter die zijn plaat aan de man wil brengen. Op zich is dit een uitdaging in een tijd dat het genre singer-songwriter populairder is dan ooit. Dat feit alleen al verdient respect, want men moet iets bijzonders in huis hebben om op te vallen.

Valt deze artiest uit Ede op? Jazeker wel! Hij is potdomme met een google-actie veelvuldig te vinden, heeft de juiste prijzen in zijn prijzenkast, en hij heeft ook nog eens meegedaan aan de Beste Singer-songwriter van Nederland. Maakt hem dat een artiest die per se door iedereen beluisterd moet worden en die wij het komende festivalseizoen moeten gaan adoreren? Misschien. Pelgrim’s Roll The Dice is een fijn geproduceerde, gelikte en radiovriendelijke plaat. Zoetigheid voor de oortjes, zullen we maar zeggen. Toch hebben we soms zin in iets hartigs en dit wordt amper geboden. Ook niet met de nummers waarbij een hele band extra diepgang en tempo biedt, zoals de naar americana neigende nummers Weight Upon Your Shoulders en Darling Drive Me Far. Weinig bijzonder, want naast singer-songwriter is ook dat genre vandaag de dag sterk vertegenwoordigd in Nederland muziekland.

Wat misschien nog even de oren doet spitsen is een mooi duet met zijn achtergrondzangeres tegen het einde van de plaat. Je krijgt na dit duet nog een laatste liedje dat volledig past bij de rest van Roll The Dice. Geen nood, je kunt de plaat gewoon weer opnieuw opzetten en deze zoete koek je oren binnen laten dringen. Echter, voor iets spannenders moet het schijfje verwisseld worden of een ander mapje aangeklikt.

Er valt weinig te klagen als je deze plaat gekocht, gejat, gekregen, gedownload en vervolgens beluisterd hebt. Als je van het genre houdt, is het precies wat je wilt hebben en word je tevreden gesteld. Maar ja, dat gevoel heb je natuurlijk ook als je een Big Mac-menu bestelt bij de McDonalds.