Wie: J. C. Wardenaar
Wat: barmedewerker van 2006 tot het eind in 2014 en zangeres van de bands Flight195, Memphis Lion en Rouge United
Herinnering: "The end of an era. Naast zangles geven was werken achter de bar mijn leukste baantje ooit. Café The Move is helaas niet meer. Op mijn zestiende kwam ik voor het eerst in The Stage, The Move en Störtebeker. Ik dronk hier mijn eerste biertjes en haakte mijn eerste sociale contacten aan elkaar. Vervolgens kwam ik er zes jaar later zelf werken. Dit was na een hele tijd uit de running te zijn geweest door depressie en burn-out. Ik was onzeker en durfde hierdoor nergens meer te werken.
Bij The Move heb ik weer de eerste stappen in de maatschappij durven zetten, mijn onzekerheid aan de kant gegooid en een grotere bek gekregen: je kon en mocht hier gewoon jezelf zijn! Niels zei toentertijd ook tegen me: "Jij bent de baas achter de bar, ongeacht wat gasten tegen je zeggen." En dat ben ik gaan naleven. Zo heb ik arrogante meisjes op hun plaats gezet omdat ze je behandelden als een machine en koppige kerels die binnen stiekem of soms ongegeneerd en uitgebreid rookten na het ingevoerde rookverbod, maar… Altijd vrolijk blijven! Daarbij heb ik veel gasten dronken gevoerd met de beruchte Wodka Woensdag. Ik hield het zelf overigens liever bij whisky. Ook heb ik mijn lieve hubby Roderick leren kennen, heb ik er regelmatig met mijn (ex)bandjes opgetreden en stage gelopen toen ik aan de Herman Brood Academie studeerde. Nu, meer dan zeven jaar later, ben ik ontzettend trots dat ik heel veel mooie en lieve mensen heb leren kennen via The Move. Collega's en gasten, bedankt voor jullie aanwezigheid! We blijven elkaar zien, ik met een whisky in mijn hand en The Move en The Stage in mijn hart."
"Ik dronk er mijn eerste biertjes en werd er voor het eerst verliefd."
In memoriam: The Move (The Stage)
"The Move is niet meer", las de redactie van 3voor12 gelderland vorige week. Zelf moesten we meteen denken aan de leuke clubavonden die we in The Stage (onderdeel van The Move) mochten organiseerden. Niet alleen wij zijn geschokt, veel Gelderse muziekliefhebbers zullen The Move missen. Daarom vroegen we J.C. Wardenaar, Antillectual, Esmée Ottema, Janneke en Henry, Pamela Bakker, Wim Koens en Rob Thuis naar hun herinneringen aan The Move. Terugkerend thema? De liefde!
Wie: Willem
Wat: zanger-gitarist van Antillectual en voormalig Gelderse puber
Herinnering: "The Move is gesloten. Een gemis voor de Gelderse muziekliefhebber en een catastrofe voor eigenaar Niels en het The Move-personeel. Als tiener kwam ik via Arnhemse vrienden veel in Störtebeker (ook van eigenaar Niels) en The Move. Eerste biertjes, zoentjes en bandjes, allemaal in deze cafés meegemaakt. Gevraagd naar de meest indrukwekkende herinneringen, schieten mij meteen twee dingen te binnen: Niels' jaarlijkse legendarische verjaardagsfeesten en de releaseshow voor ons album Testimony in 2008. Omdat mijn geheugen me nogal in de steek laat wat betreft Niels' bacchanalen (hoe zou het komen?) hou ik het hier bij onze releaseshow in 2008.
We wilden ons tweede album presenteren in Arnhem omdat onze toenmalige bassist Yvo daar woont. Andere bands die speelden waren New Pokerface, The Real Danger, Gewapend Beton en Smash the Statues. De tent was afgeladen vol, mensen werden aan de deur geweigerd. Maar binnen was het feest en bij iedere band werd de sfeer nóg beter. De Last To Go-afscheidsshow niet lang daarvoor was uitgelopen in een feest van confetti en spuitserpentine, en dat werd nog eens even dunnetjes over gedaan met een grote dansende chaos tot gevolg. Leuk is dat alle bands die destijds speelden nog steeds of weer actief zijn, of in andere bands zijn veranderd. Hoe dan ook er is nog altijd contact met de mensen die die avond speelden. Zonder The Stage (de naam van dat deel van The Move destijds), in combinatie van de Gelderse of Nederlandse scene van die tijd, was een dergelijke avond niet mogelijk geweest. Hopelijk komt er een opvolger met dezelfde gezelligheid die The Move al die jaren met zich meebracht.
Wie: Esmée Ottema
Wat: fotograaf 3voor12 gelderland en bezoeker van The Stage en The Move
Herinnering: "Zelf kom ik uit Ede. Daar was, en is nog steeds, weinig te beleven. Voor toffe bandjes wijk ik uit, vooral naar Arnhem. Vanaf mijn veertiende ging ik samen met vrienden naar festivals en gigs. Punk was er in overvloed bij The Stage en ik ging weleens uit in The Move, omdat ze daar tenminste vette nummers draaiden (Song 2, Killing In The Name, Chop Suey!). Toen ik in 2010 bij 3voor12 gelderland ging fotograferen, werd ik meteen op Gesel XL gezet. Ik stond de hele avond in The Stage te fotograferen en daar leerde ik Niels goed kennen. Vergaderingen of bijeenkomsten hadden wij ook weleens bij Niels en dan was er daarna in The Move wel weer een leuk bandje aan het spelen. Altijd gezellig. En bier, veel bier."
Wie: Janneke en Henry
Wat: hielden hun huwelijksfeest in The Stage
Herinnering: "Als je gaat trouwen wil je natuurlijk de mooiste dag van je leven. Daarom kozen we voor locaties waar wij allebei een band mee hebben en waar we de eigenaren ook kennen. Dat betekende voor de gasten wat omzwervingen door de stad, eindigend in een knallend feest in The Stage. Wij komen al zolang dat we elkaar kennen, en daarvoor ook zonder elkaar. Altijd goede muziek en bands, en Niels altijd even gezellig tot in de vroege uurtjes. Ook buiten de kroeg. Ik heb trouwens wel eens gedacht dat we door de vloer gingen zakken, vooral tijdens een verjaardagsfeest van Niels. Vraag me niet meer bij welke band! De keuze voor de locatie voor het feest van ons leven was in elk geval niet moeilijk.
Van te voren mochten we alles zelf versieren. Ook eigen hapjes en voor het bruidspaar de DAB’jes: allemaal geen probleem. Iedereen had het naar zijn zin: van de kleinste kindjes tot ouders aan toe, zelfs tijdens het oorverdovende optreden van The Bodybags. De dj draaide de muziek zoals die ook gedraaid werd na alle gezellige metal- en hardcoreoptredens. Het mooiste van ons trouwfeest was het einde. Natuurlijk hadden we nog geen zin om te gaan, dus gingen we in The Move nog even door tot sluitingstijd. Het gevolg: glazen kapot doordat iemand ons feliciteerde en de glazen liet vallen want scherven brengen geluk, jurk kapot en toch weer te dronken. The Move is er nu helaas niet meer. Gelukkig hebben we nog van veel jaren goede herinneringen.
Wie: Pamela Bakker
Wat: barmedewerker van 2005 tot 2009
Herinnering: "The Move, waar ik ooit als pubertje van veertien de allereerste date met mijn allereerste vriendje had. Waar ik voor het eerst, en vanaf toen bijna elk weekend, uitging toen ik datzelfde pubertje van veertien was, om twee jaar later een vriendschappelijke stomp te krijgen van de vaste uitsmijter toen ik op mijn zestiende verjaardag voor het eerst mijn ID-kaart liet zien bij binnenkomst. Waar ik later op een epic oud en nieuw feest mijn allereerste vriendje de eeuwige vriendschap verklaarde.
Waar ik toen ik zeventien was hopeloos verliefd werd op die stoere barman. Waar ik op een zomerse dag op het terras met al iets te veel Hoegaarden op Willem, de vorige eigenaar, vroeg of hij nog mensen nodig had, om vervolgens met geleende schoenen mijn eerste bardienst te draaien en daarmee stiekem het baantje van diezelfde stoere barman inpikte terwijl hij op stage was in het buitenland.
Waar ik ontvangen werd in een team dat al jaren samenwerkte en waar de vaste barchick en ik heel wat mot hebben gemaakt om mijn jonge koppigheid, maar daar uiteindelijk hard om konden lachen. Waar ik een telefoontje ontving, niet van Willem, maar van Niels met de boodschap: “Hoi, ik ben jullie nieuwe baas!”, en waar het team van de Störtebeker samenvloeide met het team van The Move.
Waar ik met freaking veel plezier voor en achter de bar stond, schoonmaakte, eindeloos naborrelde en het te vaak licht heb zien worden. Waar ik heb gelachen, heb gehuild, heb gedanst, heb meegeblèrd, heb geleerd, bijzondere mensen heb leren kennen, vrienden voor het leven heb gemaakt en waar ik altijd, altijd thuis mocht komen.
De invloed die The Move op mijn leven, en op dat van vele anderen, heeft gehad is niet in een paar zinnen samen te vatten. Nu is The Move dicht, maar het zal gelukkig voor altijd blijven bestaan in de herinneringen en sterke verhalen van heel veel mensen!"
Wie: Wim Koens
Wat: ooit programmeur in The Stage en kuste zijn vriendin voor het eerst in The Move
Herinnering: "Herinneringen aan The Move?! Phoe weet je, ik weet niet eens meer wanneer ik daar voor het eerst kwam. Dat moet in m’n middelbare school tijd geweest zijn, zo rond m'n veertiende. Terugrekenen doet pijn want het is al 27 jaar geleden! De kroeg was toen nog van Willem en natuurlijk stond dj Fred toen ook al achter de draaitafels. Hij draaide de donkerste new wave en soms wat punky spul. Grauzone met Eisbär was zo'n typische plaat die iedere avond gedraaid werd. Beamers waren er natuurlijk niet, maar wel waren er de waanzinnige dia’s van Rob Thuis. Dat waren puren kunstwerkjes. Ik kwam binnen als een net, blanco pubertje, binnen anderhalf jaar tijd had ook ik zwart getoupeerd haar kisten en zwarte legerjacks aan. Hoewel mijn muzikale opvoeding begon met new wave, ontdekte ik al snel dat ik punk veel cooler vond. De punks verdroegen de wavers niet, en vice versa natuurlijk. Dat maakte alles alleen maar spannender. The Move was in die tijd mijn vaste hang-out voor soms wel vier dagen per week.
Zo'n negentien jaar geleden heb ik m’n vriendin ook voor het eerst gekust in The Move, leunend tegen de sigaretten automaat terwijl Green Day uit de speakers knalde. Toen Niels later vanuit de Störtebeker The Move en The Stage overnam ben ik de eerste twee jaar in The Stage aan de slag gegaan als programmeur. Werken in The Move en The Stage! Ik weet nog wel dat ik dat de eerste week erg onwennig vond: dat had ik als tiener toch nooit durven hopen! Ook na die twee jaar ben ik nog wel tijdenlang achter de schermen actief geweest. Mijn vriendin werkte destijds in de Störtebeker en is als personeel mee verhuisd naar The Move. Zij heeft daar tot de sluiting gewerkt. Geen Move meer in Arnhem. M'n meissie zonder baan. Het voelt allemaal maar raar. De stad is een stukje stiller en saaier geworden. En dat is fokkin jammer."
Wie: Rob Thuis
Wat: verzorgde vanaf 1984 tot 2005 diaseries bij de dansavonden in The Move
Herinnering: "In januari 1984 projecteerde ik met vier diaprojectoren vanuit elke hoek beelden over het plafond naar de overliggende wanden in de ruimte van The Move. Het project werd aangekocht. Een kwart eeuw verzorgde ik elke veertien dagen zulke series. Er ontstond zo een unieke kroeg. Natuurlijk zoals in elke kroeg het genot van een drankje, maar in The Move werd ook nog eens livemuziek verzorgd: een platendraaier draaide de laatste bijdetijdse alternatieve muziek. En ja, er kon gewoon gedanst worden. Vergeet niet dat toen nog alleen in de nachtcafés kon, met voor de heren de verplichte stropdas.
Het licht van de dia’s was vaak het enige licht dat de dansvloer bescheen en was sfeerbepalend. De kroegbezoeker danste midden in de projectie en werd zo onderdeel van een geheel. Het resulteerde in een archief van een zestigduizend dia’s. Diverse malen organiseerde ik kunstprojecten. Vaak onder de titel ‘viermaal kunst met dia’s' waar diverse kunstenaars reageerden op de ruimte.
De laatste eigenaar verving de diaprojectoren voor beamers en schafte de dia’s af. Heel jammer voor mij en de andere kunstenaars. Gelukkig hebben we onze herinneringen nog."