De band die mag aftrappen is Synergy Protocol. Geleid door een stoere frontvrouw maakt dit kwintet stevige progressieve metal. Het begint rommelig. De muzikanten spelen uit de maat, maar dat herstellen ze na enkele nummers. Over de show is goed nagedacht. Tijdens het eerste nummer loopt de zangeres zingend door het publiek naar het podium met een grote klok om haar nek. Het aspect tijd komt elke keer naar voren in de nummers. Ondanks dat het publiek niet echt geschikt lijkt voor de muziek, houdt Synergie Protocol het publiek er goed bij.
Dirty Colours winnaar 25ste editie Parel van de Betuwe
Vier winnaars gaan de titanenstrijd aan
Wie gaat er dit jaar vandoor met die titel Parel van de Betuwe 2014? Wordt het Blackstroke, Dirty Colours, Stranded of toch Synergy Protocol? Op 19 april speelden de vier finalisten in een goed gevulde Twentietoe in Tiel om te laten zien wie de beste van de Betuwe is.
Stranded volgt de waardige opener op. Dit drietal komt uit Utrecht en maakt stevige hardcore, of zoals de band het zelf noemt: “100% beer drinking-pit moshing-seal clubbing-kick to the face hardcore.” In het begin gaat het een beetje mis. Bij de drummer valt het baspedaal uit elkaar, waardoor het nummer stilgelegd moet worden. Dit lijkt de band echter niets uit te maken, het trio knalt daarna vrolijk verder. Stranded speelt erg strak, maar op den duur worden de nummers eentonig. Ook is er weinig communicatie richting publiek. Ondanks dat staart het hele publiek ademloos naar het podium, alsof het naar een gloednieuwe horrorfilm kijkt.
Daarna is Blackstroke aan de beurt. Dit vijftal uit Ede maakt nu-metal met invloeden van post-hardcore, waarbij vette breakdowns niet ontbreken. De band straalt een enorme energie uit en de leden lijken goed op elkaar ingespeeld. De zanger is steengoed; met zijn mooie cleane zang en krachtige screams is hij geknipt voor het genre. De band geniet zelf met volle teugen van het optreden en brengt dit goed over op het publiek.
Dirty Colours staat als laatste op het podium. De band maakt indierock met een Britse sound. Voor de heren is dit een thuiswedstrijd. Ze komen arrogant over, maar dat past perfect bij het imago van hun muziek. De bassist speelt retestrak en lijkt het het meeste naar zijn zin te hebben op het podium. De leadzanger probeert een Brits accent toe te voegen aan zijn zang. Dit lukt niet helemaal, maar het heeft toch een leuk effect heeft op de sound van de band.
De jury zal veel moeite gehad hebben om één winnaar uit te kiezen. Dat zie je terug in de uitslag. In plaats van een vierde plek, is er een gedeelde derde plaats gekomen. Ondanks dat Dirty Colours met de hoofd- en publieksprijs naar huis gaat, speelden er vier winnaars deze avond. Ze hadden allemaal de eerste prijs kunnen winnen.