Navarone, Arc, zondag 13 juli 

Behoeft deze band enige introductie? Nou, vooruit dan. Navarone is een van Nederlands meest populaire rockbands van dit moment. Dit voorjaar verscheen hun tweede langspeler Vim And Vigor die lovende kritieken oogstte in binnen- en buitenland.

“We gaan de regen wegspelen”, zegt Merijn van Haren bij aanvang van het nummer December. De regen daalt flink neer over het Valkhofpark. Deze weersomstandigheden sluiten perfect aan bij de uitvoering. Van het ingetogen intro en de subtiele opbouw naar de afsluitende uithaal van de zanger zelf. Het publiek geniet er met volle teugen van. 

De toegestroomde menigte eet uit de spreekwoordelijke hand van Navarone. Voor het podium staat een harde kern liefhebbers volledig los te gaan. De festivaltrucjes van van Haren worden zonder blikken of blozen door het publiek beantwoord. Het hele publiek zingt luidkeels mee met het uitzinnige Wander. Zij sluit de band wederom in de armen. 

Een jaar geleden speelde Navarone ook op de Zomerfeesten. Weliswaar niet op het Valkhof Festival, maar op het dit jaar ontbrekende Havana aan de Waal. Wat is de band in vergelijking met dat optreden binnen een jaar enorm gegroeid. Toen verzandden langere songs nog wel eens in geneuzel en contextloze solospots. Dat is vandaag totaal niet aan de orde. De songs zijn compacter, het optreden eenduidiger en de brille druipt er vanaf bij van Haren. Buitengewoon jaloersmakend voor andere mensen die ook proberen te zingen. Hij mag dat trouwens best nog iets meer etaleren. Bescheidenheid siert de mens, maar zijn perfomance kan best een vleugje arrogantie gebruiken. Zeker als je de stembanden van Ian Gillan lijkt te hebben.