HET CONCERT
Blank Realm, Boog, zondag 13 juli
DE ACT
Groovende powerpop uit Australië met een flinke dosis fuzz, afgemaakt met semi-verveelde en laconieke teksten over van de trap vallen en mislukte romances. Drummer Daniel Spencer is tevens de leadzanger van het viertal, zus Sarah zorgt met haar keytar voor de catchy/cheesy synthdeuntjes. Grassed Inn staat vol lang uitgesponnen rammelende pareltjes en verkreeg behalve van Pitchfork ook al enige aandacht van Nederlandse muziekblogs.
HET MOMENT
Het zou makkelijk zijn om afsluiter Summertime als hét moment aan te duiden. Plotseling zit Sarah achter de drums, hetgeen Daniel de ruimte geeft om alle eighties-dansclichés op ons af te vuren. Maar typerender is tweede nummer Reach You On The Phone: met een alle kanten opvliegend gitaarlijntje als intro en het verveeld over de drums gezongen melodieloze “baby I can't reach you on the pho-ho-hone” horen we de partypopformule van Blank Realm die de rest van het optreden zal overheersen.
HET PUBLIEK
Rondrennende kinderen, knikkende hoofden en een overenthousiaste man in een roze polo. Toch hebben we het wel eens drukker gezien bij de Boog: al die muziekbloggers zijn blijkbaar thuis achter de laptop gebleven. Iemand merkt op dat bassist Luke (de derde Spencer in de band) wel iets weg heeft van Robin van Persie. Hij heeft een punt.
HET OORDEEL
Geprogrammeerd tussen avondeten en ondergaande zon werkt de lome powerpop van Blank Realm uitstekend, al dreigt tegen het eind van de drie kwartier de podiumverveling daadwerkelijk een beetje vervelend te worden. Met “I got the world cup, I got the exist model, nobody's going anywhere tonight” bezingen ze en passant alvast alleraardigst de gemiddelde Duitse gemoedstoestand later die avond.