HET CONCERT
Monomyth, Club Voerweg, zaterdag 12 juli

DE ACT
Een instrumentale fusie tussen space- en krautrock. Monomyth bedient de fijnproever van lange atmosferische muziekstukken op de wenken. Het vijftal uit Den Haag bracht in 2013 het gelijknamige debuut uit en voor het najaar staat de release van de tweede langspeler Further gepland. Niet zo thuis in deze genres voor de niche? Laten we het zo zeggen; deze heren houden vast ook van het werk van Pink Floyd vóór de grote doorbraak met Dark Side of The Moon.

HET MOMENT
Het is lastig om een gedefinieerd moment binnen het optreden van Monomyth aan te wijzen. Het is namelijk muziek die even tijd nodig heeft om in je systeem opgenomen te worden. Maar naarmate de set naar een climax toewerkt, komt alles op het juiste moment bij elkaar. De vallende avond, de mooie locatie met zicht op de verlichte trap naar het Valkhof en de indringende belichting maken het een memorabel optreden.

HET PUBLIEK
Monomyth stelt het publiek op de proef en lijkt daardoor een scheiding aan te brengen. Nadat in eerste instantie er nog een aantal mensen in het publiek tijdens het optreden koetjes en kalfjes staat uit te wisselen (stop daarmee; er zijn mensen die willen luisteren!), blijft er uiteindelijk een select groepje vooraan bij het podium over die volledig opgaat in de muziek. Daarbij hoort voor een aantal van hen ook de uitwisseling van een pretsigaret. Daarnaast valt het op dat er op de heuvelzijde ook de nodige mensen zijn toegestroomd om aandachtig te luisteren.
 
HET OORDEEL
Ondanks de lengte van de stukken en wellicht het ontbreken van zang is de muziek van Monomyth niet ontoegankelijk te noemen. Het helpt dat de band het met name van sfeer moet hebben in plaats van al dan niet aanwezige hardheid. Het gitaarspel is melodieus en datzelfde is te zeggen over de orgelklanken. Dat betekent niet dat er af en toe niet stevig wordt doorgepakt en dit moet de liefhebbers van de hardere gitaarmuziek aanspreken. Om in metal-jargon te spreken: Monomyth heerst!