Larry Gus, Club Voerweg, 18 juli 2014

Een gezette Griek met een lange baard en een roze xxl-shirt maakt dansbare elektronica en zingt daar zelf live overheen. Die beats en bliepjes neigen zo nu en dan wat naar de freakfolkhoek van Animal Collective, zonder ergens écht uit de bocht te vliegen. Oja, af en toe slaat hij met een stok op een drumstel dat verborgen staat achter de mengtafel.

Het dieptepunt: halverwege het vierde nummer valt het opeens stil. De draaitafel houdt er mee op, Larry verontschuldigt zich verward door de - nog wel werkende - microfoon en gaat snel door met de set. Een hoop toeschouwers gaan maar eens kijken wat King Khan er gelijktijdig van bakt bij de Arc.
Het hoogtepunt: bij slotnummer The Night Patrols heeft Larry dan eindelijk het publiek mee. Plotseling wordt er gesprongen en besluit een jongedame vooraan dat ze wil gaan stagediven. Wanneer niemand echt aanstalten maakt om haar te helpen ziet ze de zinloosheid van haar poging in en gaat ze verder met dansen.

Deels respectloos, deels het optreden typerend: tijdens de eerste twintig minuten staat de gehele voorste rij met haar rug naar het podium de week na te bespreken. Gezien het bizar zachte geluid zal het ze niet eens veel moeite kosten. De Voerweg was aardig volgelopen voor dit op voorhand zo gehypete optreden van Larry Gus, maar na pakweg veertig minuten is het akelig leeg voor een festivalafsluiter. Van krankzinnige extase is werkelijk nul komma nul sprake.

Door zijn optredens op onder meer Motel Mozaïque en Best Kept Secret ontstond er een zekere buzz rondom de 'lekker gekke' Larry Gus. Hier op het Valkhof is het geluid matig, het publiek compleet ongeïnteresseerd en het optreden te voorgeprogrammeerd. Zonde.