Hallo Venray, Arc, maandag 14 juli

Twintig jaar geleden maakte Hallo Venray overwegend catchy indiepop, tegenwoordig is het experimenteler. 3Voor12 utrecht-oprichter Peter Bijl omschreef de geleidelijke koerswijziging al eens treffend: “Venray is in de loop der jaren meer Lou Reed dan Neil Young gaan ademen, meer Velvet Underground dan Crazy Horse.” De huidige tour staat in het teken van het recent verschenen negende album Show.

 “Het volgende nummer gaat over iemand die naar de jungle gaat om het geloof te verkondigen. Daar aangekomen kan hij geen kamer vinden en gaat hij onverrichter zake weer naar huis... het lijkt wel een beetje op Nijmegen joh!” Deeltijdkomiek Henk Koorn kondigt slotnummer Jungle Town (van de debuut-ep uit 1989) aan, schreeuwt wat oerwoudgeluiden richting het publiek en krijgt daar wonderlijk genoeg nog respons op ook. De andere Henk mag nog vijf minuten snoeihard drummen op deze eigenzinnige set-afsluiter.

Hallo Venray was begin jaren negentig een grote Nederlandse band, maar anders dan bij bijvoorbeeld Daryll-Ann is er ook na de sterke nieuwe plaat nooit een “hier moet je bij zijn”-buzz rond de band gecreëerd. Met sterke uptempo-liedjes als Bob Dylan Lyrics, Two Feet en Favorite Uncles weet Hallo Venray de praters gelukkig al snel te overstemmen, maar het blijft een band die voor verdeelde meningen zorgt. De harde wind helpt ook niet mee en zorgt vooral achterin voor een ongelukkige geluidsmix. 

Met Show bracht Hallo Venray dit jaar niet alleen haar eerste plaat sinds 2008 uit, maar tevens één van haar beste ooit. Live worden die knappe, veelal korte liedjes van een enorme rotvaart voorzien door de eerder genoemde snoeiharde drums van Henk Jonkers. Om vervolgens net zo eenvoudig een tandje terug te schakelen met Prince-cover Controversy en een gewaagd ingetogen versie van Nightmares. Het veelzijdige Hallo Venray heeft er na 25 jaar weer een aantal fans bij.