TEEN, Arc, 17 juli 2014

Kristina is met haar jumpsuit een opvallende verschijning, in tegenstelling tot de andere drie leden (Boshra AlSaadi speelt op de drums), die wat flets ogen op het podium. Kristina lijkt als zangeres overigens ook niet in de beste vorm naar Nijmegen gekomen te zijn. Toch barsten de tracks uit elkaar van de sfeer en weet het viertal door leuke effecten, een klassiek orgelgeluid en een stevige bas toch te boeien. Het lijkt wel alsof de band, live althans, op zoek is naar hun eigen identiteit.

TEEN bewaart duidelijk het beste voor het laatst. Een laatste kwartier met nummers als het poppy Toi Toi Toi en het wat ruwere Electric. Laatstgenoemde wordt met meer gitaargeluid ingeleid dan de rest van de setlist bij elkaar, heeft een hoger tempo en is overduidelijk een van de mijlpalen van de band in de eerste jaren.

De zoektocht naar hun identiteit en naar een manier om de nummers te verkopen wordt nog eens benadrukt door het niet echt massaal toegestroomde publiek. Hoewel elke track begint met een synth-riffje dat de aandacht van het publiek trekt, zijn ze het tegen het einde van elk liedje datzelfde publiek weer kwijt. De onverwachte tempoversnellingen en veranderingen in sfeer die je bijna in elk nummer overvallen, zijn voor het publiek niet verteerbaar.

Hoewel de liedjes goed in elkaar steken en zeker enig interesse wekken, overtuigt TEEN live niet. Door een wispelturige setlist wordt het een optreden waar de gang pas in schiet als het alweer bijna voorbij is.