Thomas Azier, Arc, 17 juli 2014

Op negentienjarige leeftijd is Thomas Azier van Friesland naar Berlijn vertrokken om daar zichzelf muzikaal te ontwikkelen, wonend in een grote oude fabriekshal waar hij ook zijn studio heeft. De invloeden van de grauwe stad zijn terug te horen in de sound die hij produceert. In Berlijn ontmoette hij sounddesigner Robin Hunt, met wie hij samen ging experimenteren. Samen produceren ze futuristische elektropop met catchy melodieën.

Azier opende met zijn tophit Red Eyes. Ondanks technische problemen op het podium, die voor het publiek niet te merken waren, straalde hij één en al energie uit. Zowel de samenwerking tussen Thomas Azier en Robin Hunt als de afweging tussen de bespelen van de knoppen en de interactie met het publiek, gingen in harmonie samen. Hij eindigde met het nummer Sirens of the Citylight, waarbij hij zich nog voor de laatste keer helemaal gaf.

Een half uur van tevoren stond het al vol bij podium Arc. Het was jammer dat een groot deel van het publiek na ongeveer vier nummers afdroop. Het is en blijft een gratis festival met in veel gevallen vooral passanten. Hier werd vooral vooraan de sfeer er echter niet minder op. Na het optreden stonden er hordes meisjes bij de backstage-ingang te schreeuwen of ze alsjeblieft Thomas Azier mochten zien.

De absolute hoogtepunten waren Verwandlung en Angeline: hier was Azier vocaal het sterkst en zong hij vol emotie. Zodra hij aan de knoppen kon draaien ging hij er helemaal in op. Het was een sterke show vol passie en emotie. Een artiest die weet hoe met technologie om te gaan.