Dans Dans, Boog, dinsdag 15 juli

Met de solide bezetting op gitaar, bas en drums komt het Belgische trio Dans Dans in het openingsnummer over als een rockband zoals we er meer kennen, maar bewijst tijdens het optreden het tegendeel. Het aanvankelijk rustige tempo wordt steeds verder opgevoerd in een eclectische mix van funky gitaarloopjes, rockende drums en blues op de bas tot aan volledige noise, distortion en jazzy dissonanten. Op een krakerig voice-over sampletje na is de muziek volledig instrumentaal. De dynamiek in deze haast filmische muziek zorgt ervoor dat het onder een spannende misdaadthriller niet zou misstaan.

De meeste nummers worden gescheiden door een korte adempauze, maar aangezien de band voor een deel improviseert en voortbouwt op het voorgaande, is het onderscheid tussen nummers weinig relevant. Dit effect wordt versterkt doordat gitarist Bert Dockx (bekend van Flying Horseman) aankondigt: “Het volgende nummer heeft geen titel.” En het volgende ook niet. Tot vermaak van menig toeschouwer vermeldt Dockx het, ietwat ongemakkelijk, bij het daaropvolgende nummer nog een keer. We begrijpen het – en het doet er ook niet toe.

Ondanks de veelzeggende naam van de band zit er nauwelijks beweging in het publiek. Geef ze eens ongelijk; de muziek is niet echt dansbaar en de Vlamingen doen ook geen poging tot interactie. Op drie uitbundig dansende tieners en een enthousiaste kleuter na staan de toeschouwers vooral lekker loom met een biertje in de hand te luisteren. Het applaus is echter niet mis en achteraf voeren positieve reacties de boventoon. Naast een vijftal fotografen wordt Dans Dans ook vastgelegd door een geconcentreerd kijkende tekenaar.

Behalve de aankondiging van titelloze nummers doet de band weinig om naar het publiek uit te reiken. Toch is het gebrek aan een spetterende performance geen pijnlijk gemis, omdat het goed afgestemde samenspel van de Vlamingen spannend blijft om naar te luisteren. Terwijl de gitaar meestal de boventoon voert, krijgt ook de drummer af en toe de kans om de aandacht te grijpen en erop los te slaan. De afwisseling van prettig in het gehoor liggende bluesschema’s met psychedelische uitstapjes maakt het optreden tot een gevarieerd geheel.