The Naked Sweat Drips, backstage Club Voerweg, 14 juli 2013

Nog vol van adrenaline schuiven de jongens aan in een hok van de backstage van Club Voerweg. Hebben we allemaal bier? Dan kunnen we beginnen:

Al veel bier achter de kiezen, jongens?
Stefan (zanger): ”Nee, nog geen druppel. Voor een optreden drinken we nooit. Een belangrijke eis is dat we volledig nuchter spelen, zodat we allemaal scherp zijn. Na het optreden is het pas tijd voor ontspanning. Met bier op ben je sneller tevreden, maar je optreden wordt er niet beter op.”

Winand (slaggitarist): ”We spelen ook nooit een nummer wat niet helemaal goed erin zit. Als er een kabel los raakt of iets anders onverwachts gebeurt, dan kan het ineens volledig de mist in gaan. Dat gebeurt niet als we zeker zijn van de nummers. Dan lossen we dat soort dingen op zonder de weg kwijt te zijn.”

Wat vonden jullie bijzonder aan dit optreden?
Kristian (leadgitarist): ”Ik speelde met een bijtwond in mijn arm. Toen ik Jimmi ophaalde, kwam zijn hond op me afgestormd en beet me. Gelukkig heeft het mijn gitaarspel niet beïnvloed. Wel had ik nog een klein ongelukje met de auto doordat er ineens mensen de weg over stoven, klein deukje in de bumper.” Dan lachend: “Zal wel van de schrik zijn geweest.”

Stefan: ”We hebben voor het eerst een nieuw nummer gespeeld, The Row. We vonden het hier een mooie locatie om hem voor het eerst te brengen. Hij deed het gelukkig goed!”

Jimmi (drummer): ”Veel nieuwe mensen ook, na een paar optredens in Nijmegen zien we steeds meer nieuwe gezichten. Kleine kinderen die dansen, zelfs Duitse militairen die een kijkje kwamen nemen en bleven staan. Dat geeft wel een enorme kick. En geile wijven natuurlijk!” En hij knipoogt naar de singles in de groep.

Rick (bassist): ”Ja echt wel. Maar even serieus, het is wel echt mooi om te zien dat zoveel mensen die je nog niet kennen, je muziek blijken te waarderen.”

Dat klinkt goed. Dus jullie gaan nog wel meer vrienden maken deze zomer?
Stefan: ”Ja het wordt een mooie zomer met nieuwe ervaringen. We doen mee aan Euro Rock, een project waarin jonge bandjes met elkaar samenwerken. Behalve wij doen een Russische, Duitse en Britse band mee. We maken nieuwe formaties die samen gaan repeteren, optreden en zelfs opnemen. In de nieuwe formaties spelen we in Arcen, Duisburg, Oberhausen en uiteindelijk op 10 augustus in de Staddijk in Nijmegen. Echt een mooie kans om wat ervaring op te doen dus!”

Winand: ”We spelen ook nog op Polderpop in Leuth, een dorp hier dicht in de buurt.”

Klinkt als een tof project. In jullie oorspronkelijke formatie speelden jullie muziek met veel invloeden uit gouwe ouwe rock zoals The Doors. Zijn jullie kamers ook beklad met posters van die bands?
Stefan: ”Mijn ouders luisterden veel naar The Doors en Bruce Springsteen. Het is me met de paplepel ingegoten, die classic rockbands. Maar het verschilt wel per moment, mijn muzieksmaak is heel breed.”

Luc (Hammond): ”Dat heb ik nou ook. Blues, jazz, klassiek, alles gaat er in bij mij. En metal, dat is toch wel een van mijn favoriete genres. Opeth vind ik geweldig. Verder luister ik graag naar Queens Of The Stone Age.”

Jimmi: ”Ja dat vind ik ook vet, QOTSA en Foo Fighters. Dat luister ik al van jongs af aan.”

Winand: ”De laatste tijd luister ik veel naar Bliss n Eso, een hiphopduo uit Australië, maar bijvoorbeeld ook naar de Kinks en andere bands uit de 60s en 70s.”

Rick: ”Ik vind skapunk wel cool. Less Than Jake vind ik fantastisch. En gewoon punk en een beetje stoner.”

En beïnvloedt die muziek ook jullie spel?
Kristian:“Nou niet alle muziek denk ik, ik luister bijvoorbeeld naar 2Pac en Miles Davis. Maar inspiratie haal ik wel uit artiesten als Horse The Band en met name Allan Holdsworth, een gitarist die in de jaren tachtig solo ging.”

Het wordt rumoerig en de jongens grappen over jaren tachtig muziek. Stefan zingt Owner Of A Lonely Heart van Yes, waarna de excentrieke zanger van Rectum Raiders, door het raampje hangt en Stefan een kusje geeft. Dat geeft mij tijd om Jimmi te complimenteren met zijn drumsolo tijdens de show. ”Dankje!”, zegt hij, ”ik probeer een goede balans te vinden tussen laten zien wat ik kan en de duur van de solo. Hij moet niet te lang duren en ritmisch in orde zijn.”

Als de rust is weergekeerd, zegt Stefan: ”Ik heb veel naar Editors geluisterd en denk dat dat wel invloed heeft gehad op mijn stemgeluid. Mijn stem is vrij diep, net als die van de zanger van de Editors. Het heeft me ook meer geleerd over vette bands uit vroeger tijden, want toen ik ging zoeken naar waar die muziek vandaan komt, kwam ik uit bij bands als Joy Division. Zo leer je weer veel over de stijl die je tof vindt.”

De spanningsbogen nemen af, en geef de jongens eens ongelijk. Ze hebben zin in een biertje na hun intensieve optreden. Tijd voor de laatste toepasselijke vraag:

Gaan jullie zo nog bandjes checken op het Valkhof Festival?
Bijna in koor:”Ja! We komen hier elk jaar!”

Rick: ”We blijven vooral op de Voerweg. Mannheim willen we nog zien.”

Winand: ”En Raketkanon! Dat is live echt geweldig! En dan drinken we bier hè…”

Na deze afsluitende woorden vervolgen The Naked Sweat Drips hun weg over het Valkhof Festival, waar ze zojuist voor het eerst zelf hebben mogen schitteren. Het was een gezellig interview met een band die zin heeft in de toekomst. Op een muzikale zomer, proost!