CONCERT
Spilt Milk, Boog, zondag 14 juli 2013

MUZIEK
De muziek klinkt als folky sixtiesrock à la Velvet Underground. Ze zijn geïnspireerd door dode Amerikaanse dichters. In 2011 brachten ze hun eerste ep Carnet de Voyage uit, afgelopen mei was de release van hun tweede ep Funeral Blues.

PLUS
In het warme zomerzonnetje is de mellow, enigszins melancholische, rock van het Amsterdamse Spilt Milk een fijne opener. Het handjevol publiek – het is immers de eerste act van vandaag – gaat er lekker bij zitten en droomt weg bij de teksten. De band oogt eerst nog wat stijf, maar komt los bij Funeral Blues. De verlegen ogende zangeres Brenda maakt wat voorzichtige dansbewegingen en lijkt er meer plezier in te krijgen. De band heeft het materiaal goed in de vingers waardoor het publiek zich volledig kan laten meevoeren door de muziek. Ogen dicht, zonnetje op je hoofd en genieten maar. 

MIN
Maar als je je ogen opent, ontstaat een andere ervaring. Want hoewel het muzikaal goed klinkt, op hier en daar een valse noot na, lijken ze te vergeten dat optreden meer is dan braaf de nummers spelen. Hun performance is wat ingetogen, ze laten niet blijken er veel plezier aan te beleven en maken weinig contact met het publiek. 

CONCLUSIE
De fijne wegdroommuziek bracht de recensent bijna in trance, zoals de band al beloofde. De saaie performance verbrak helaas dit effect. 

CIJFER
6,5