Concert
Jonathan Wilson, Arc, zondag 14 juli

Muziek
Jonathan Wilson maakte pas één solo-album, uit 2011 alweer. Daarnaast is hij vooral bekend als sessie-gitarist: hij speelde al voor Elvis Costello, Dawes, Father John Misty en vele anderen. Naast de verwachte bassist, tweede gitarist en drummer wordt hij live tevens bijgestaan door een organist. Het benadrukt de seventies-invloeden die in alle nummers hoorbaar zijn: lome, lang uitgesponnen zomeravondnummers die gedragen worden door zijn zachte stem en sterk gitaarspel.

Plus
Wat heeft Jonathan Wilson een fijne stem. De combinatie met het zomeravondtempo en dat lazy gitaargeluid maakt dit optreden een ideaal begin van de zondagavond. En met "lazy" doe je Jonathan Wilson te kort: wat een briljante gitarist staat hier op het podium. Tel daar hitgevoelige nummers als Desert Raven en Gentle Spirit bij op, en je hebt een geslaagd optreden dat een uur lang de aandacht vasthoudt. Hulde ook voor de set-opbouw: wanneer na veertig minuten het lome tempo neigt te gaan vervelen, schakelt Wilson een tandje bij.

Min
Het is een welbekend euvel voor dit genre: eigenlijk is het zit- of achtergrondmuziek. Degenen die er na een half uur voor kiezen om hun benen wat rust te gunnen, valt niets te verwijten. Bij gebrek aan een rauw randje dwalen de gedachten soms even af, en een teleurgestelde toeschouwer mompelt iets over "te mainstream".

Conclusie
Je hebt soms van die artiesten die op het juiste moment op de juiste plek staan. Het had vanavond niet beter uit kunnen pakken: Jonathan Wilson die de zomeravond inluidt op het moment dat het publiek voor het eerst massaal bij het hoofdpodium is komen aanschuiven. Na Kurt Vile vorig jaar heeft het Valkhof opnieuw een zwoele gitaarvirtuoos die het park betovert met zijn fraaie stem en spel. Te mainstream voor het Valkhof? Nee hoor.

Cijfer
8,5