Concert
Colin Stetson, Boog, zaterdag 13 juli 2013
Muziek
Avantgarde toeteraar uit de buitencategorie. Vormt een band met zijn saxofoon. Laat het ding huilen, schuren, brullen, tikken, klappen, bonken en dronen. Als je het niet ziet, snap je het ook niet. Wat hoor je allemaal? Het is emotioneel geladen en diep. Het is onaards en volledig buiten proportie.
Plus
Muzikaal is dit subliem. Wat deze man met zijn saxofoon kan en doet, is uiterst opmerkelijk. De techniek in combinatie met de composities maken dit tot echt iets bijzonders. Het is muzikale en lichamelijke krachtpatserij. Een knap staaltje werk, waar flinke spierbundels voor nodig zijn, in combinatie met een geschoold brein. Colin Steson heeft het en voert het uit
Min
Toch is het niet erg spannend. Na een kwartiertje snap je het wel en is de euforie er van af. In het publiek wordt zelfs gegrapt over 'kermisdeuntjes' en een 'circusact'. Dat de beste man het publiek maant niet te roken is, op zijn zachtst gezegd, bijzonder te noemen voor een openluchtconcert, waar de wind aflandig staat van het podium.
Conclusie
Het optreden roept grote bewondering op maar zorgt ook voor de nodige vraagtekens en behoorlijke jeuk. Is het een trucje of is het geniaal? Een cijfer hieraan toekennen, is lastig dus dit is een som der delen.
Cijfer
6,5
#vf13: De trucjes van Colin Stetson
Genialiteit versus jeuk
Singer-songwriters trachten in hun uppie hele optredens te blijven boeien. Dat doen zij, op z’n zachtst gezegd, met wisselend resultaat. Kan één enkele saxofonist dan een klein uur de aandacht er bij laten houden? Dat vraagt om moeilijkheden maar Colin Stetson is de man die deze moeilijkheden graag opzoekt. Zelfs op een openbaar en gratis festival durft hij dat aan. Het brutale lef!