#vf13: De sobere schoonheid van Alela Diane

Californische singer-songwriter blinkt uit in liedjes vol melancholie

Norah Franssen ,

Alela Diane, de Amerikaanse zangeres die inmiddels vier albums uitbracht en daarnaast onder andere samenwerkte met countryfolkband Blitzen Trapper, speelde woensdagavond op het Arc-podium op het Valkhof Festival. Diane blinkt uit in authentieke Amerikaanse songs die je meevoeren naar spookstadjes en verdorde vlaktes waar de tumbleweeds vrij spel hebben.

CONCERT
Alela Diane, Arc, woensdag 17 juli 2013

MUZIEK
Americana 

PLUS
Alela Diane opent haar optreden, heel toepasselijk, met haar klassieker Tired Feet van haar eerste album, The Pirate’s Gospel. Diane, een frêle verschijning op het podium, heeft een stem waar je je door kunt laten betoveren; op bezwerende wijze vertrouwt ze je haar diepste zielenroerselen toe. Alela’s muziek neemt je mee naar verlaten plaatsen waar de spoken uit het verleden nog rondwaren en vertellen over gemis, verlangen en vervlogen liefde. De liedjes zijn mooi uitgevoerd: Alela mist geen noot en presenteert ook nieuw repertoire waarin meer sixtiesinvloeden voorkomen. De liedjes zijn ingetogen en gevoelig en worden sterk begeleid door Alela’s sidekick tijdens deze tour, Heather Broderick.

MIN
De intieme liedjes van Alela komen in festivalsfeer wat minder goed tot hun recht. Het wat meer uitgelaten publiek heeft wat extra’s nodig om geboeid te blijven. Er vindt niet heel veel interactie met het publiek plaats. Het is een vreemde gewaarwording; je luistert naar liedjes waarin emotie een grote rol speelt maar door een gebrek aan interactie ontstaat geen echte intieme sfeer en kan het geheel niet beklijven.

CONCLUSIE
Alela Diane speelt prachtige liedjes maar het geheel is voor het festivalpubliek dat niet speciaal voor haar is gekomen wel erg gevoelig en ingetogen. Na het beluisteren van haar concert heb je meer trek in een kop koffie dan in een biertje.

CIJFER

7,5