WIE: Lavalu
WAAR: backstage in de eettent bij de Arc
WANNEER: vrijdag 19 juli
Zo, dat was een stevige handdruk daarnet. Je bent wel een pittige tante hè?
“O, dat mogen anderen bepalen. Ik ben heel direct, dat wel. Nu ik eraan denk, iemand vertelde me ooit dat hij niet hield van slappe handdrukken. Je maakt zo minder sterk contact vond hij. Toen ben ik erover na gaan denken. Die opmerking is denk ik al vijftien jaar geleden gemaakt, dus sindsdien geef ik stevige handdrukken. Dat is hetzelfde als mensen die van die slappe knuffels geven, die je omhelzen en dan hun lichaam naar achteren houden.” Dan vraagt Lavalu: “Welke band is dit trouwens?”. ”Guild Of Stags”, antwoord ik, en ze meldt me dat ze het een harde en goede band vindt.
Je komt zelf net van de soundcheck vandaan. Hebben jullie nog iets bijzonders aangepast ten opzichte van voorgaande optredens? Of is dit een optreden als alle andere?
“Nou, we kunnen niet bepaald spreken van alle andere, want ik ben een totaal andere richting op gegaan met mijn muziek. We spelen ook pas net in deze formatie. Op Oranjepop speelde ik met een trio, want in een tipi past niet echt een drumstel. Nu speel ik in een volledige bandopstelling, net zoals op mijn album het geval is.”
Dat maakt mijn volgende vraag gemakkelijker. Oranjepop of Valkhof Festival?
“Flikker op, ik vind allebei even leuk. Maar ik moet wel zeggen dat ik er heel veel zin in heb om met deze band op te treden. Het zijn twee totaal verschillende dingen. In die kleine setting op Oranjepop luisteren mensen meer naar je verhalen. Nu we met mijn volledige band spelen, krijgt onze muziek ook meer energie. Ik vind het helemaal niet erg om in deze wat meer elektrische opstelling te gaan spelen, want met een volle bezetting is de energie zo uplifting.”
Ook omdat je muziek zo toegankelijker voor de festivals is?
“Met mijn vorige band waar alles op en aan zat, drums en dergelijke, was geen sprake van een intieme bezetting. Daarmee speelde ik veel op jazzfestivals. Ik maakte toen compleet andere muziek, eigenzinnige jazzpop, en werkte tot 2010 met verschillende jazzmuzikanten. Met de intieme bezetting van mijn huidige band heb ik een huiskamertour (20+) door heel Nederland gedaan. Heel bijzonder en persoonlijk, maar met deze sound en energie spreek ik weer een heel nieuw publiek aan.”
Je komt hier uit de buurt. Ik neem aan dat je ook wel eens op Valkhof Festival - of destijds de-Affaire - bent geweest als bezoeker?
“Jazeker. Ik ben vorig jaar nog gegaan voor Sharon van Etten, ze speelde toen op het Boogpodium met haar toetsenist en backing vocalist Heather Woods Broderick. Het is wel grappig dat ik dit jaar op hetzelfde podium sta te spelen met mijn beste vriendin Miriam Moczko, die eveneens toetsen en tweede stem op zich neemt in mijn band. Nu staan we als het ware in hun schoenen, dat is wel heel cool.”
Dan komt er helaas een abrupt einde aan ons gesprek, want Lavalu moet zich op gaan maken voor haar optreden. Haar flamboyante uitstraling en directe aanpak komen ook tijdens haar optreden tot uiting. De koortjes van haar band blijken het publiek te machtig, waarna ze van het podium springt en het publiek helpt met haar prachtige stem. Lavalu weet wat ze wil, en ze doet alles wat in haar macht ligt om haar doel te bereiken. Een chick met ballen dus, die je niet voor de gek houdt.