#vf13: J.C. Satàn is rebels

En een opgefokt kwintet

Eelco van Eldijk ,

Het programma van het Valkhof Festival wordt er gaande de week niet veel interessanter op. Het muzikaal zwaartepunt lag toch echt op de eerste drie dagen. Maar gelukkig heeft iedere dag daarna ook een band om naar uit te kijken. J.C. Satàn op donderdagavond is dat ten zeerste. Het opgefokte kwintet is dwars en wars van iedereen en alles. En daar is grote behoefte aan dezer zware laatste loodjes van de festivalweek. Speel alles maar naar z’n grootje. Dan zijn we er voor een jaar weer klaar mee!

CONCERT
J.C. Satàn, Boog, donderdag 18 juli 2013

MUZIEK
Niet bepaald de ‘bekendste’ naam op het Valkhofaffiche. Maar wel één van de leukere. Er valt nauwelijks een stickertje te plakken op dit raggende vijftal. Garage, noise, indie, punk, en volledig fucked. J.C. Satàn proclameert hun herrierock het liefst met een dikke portie catchyness. Nummers als Believe en Damnation van hun laatste album Faraway Land zijn nauwelijks uit je kop te rammen wanneer deze heilige duivel er eenmaal beslag op heeft gelegd.

PLUS
Het fuckt met de wetten. En vooral die met het decibellenlimiet te maken hebben. Het optreden is kort, compromisloos en hard. Prima dat het niet een ieder bekoort, het zal de band een rotzorg wezen. Die houding is goed en siert hen.

MIN
Etteren met het Valkhofpersoneel is niet echt leuk te noemen. Beetje meer respect alsjeblieft voor hen, die hier een week keihard - vaak op vrijwillige basis - werken. Zij zijn er ook voor jullie, beste band!

CONCLUSIE
Goede band, lekker optreden, maar puntaftrek vanwege hun gedrag.

CIJFER
7,5