#vf13 interview: Concrete Knives is licht sadistisch

‘Het publiek wil pijn voelen’

Ateke Willemse ,

Wat doe je als je tijdens een interview stiekem verliefd bent geworden op een muzikant (niet van Kensington!)? Staren. En af en toe een vraag stellen. Om vervolgens nog een beetje te staren en later een titel te bedenken die niet past bij de lead. Een interview met de frontvrouw van Concrete Knives.

WIE De eng knappe Française Morgane Colas, zangeres van Concrete Knives
WAAR In flatteus backstagelicht
WANNEER Dinsdag 16 juli 2013

Wat zou je willen zeggen tegen je slechtste recensent?
“Dankjewel voor de aandacht en de feedback. Goede recensies zijn leuk voor je ego, maar ze brengen je niet verder. Als het om terechte kritiek gaat, kan een negatieve recensie erg gunstig zijn voor een band.”

Concrete Knives bestond eerder alleen uit mannen. Hoe heb je de band ontmoet?
“Ik serveerde het backstagevoedsel tijdens een van hun shows in mijn thuisstad. Die avond heb ik niet met de jongens gepraat, maar ze vonden mijn eten erg lekker. Later had ik een Facebookgesprek met Nicolas (gitarist, zanger), die ik eigenlijk helemaal niet kende. In eerste instantie hadden we het over een film waarin een Indiaan met een kookpan gaat liften, vervolgens vroeg hij of ik kon zingen. Niet echt dus, maar ik zei dat ik het zou proberen. Ik heb hard gewerkt en vaak op humoristische wijze commentaar gekregen van de band, maar inmiddels lukt het me aardig.”

Naar aanleiding van jullie album Be Your Own King: teken je ideale koninkrijk.

Voornaamste kleuren: typisch geval van ‘dopjes van alle stiften afschroeven, de hele handel in je poezelige klauwtjes duwen en gaan!’

Verantwoording: “Dit is het Koninkrijk der Vrijheid. Je hoeft er niet ergens te beginnen om op een andere plek te eindigen. Je kunt gewoon een beetje hierheen gaan, en dan weer daarheen, gewoon chill weet je wel? Het gaat niet om opgroeien of iets bereiken, het is een plaats waar men zich vrij kan bewegen. Iedereen is heerser en er wordt lichaamstaal gesproken.”

Wat is je beste festivalervaring?
“In een behoorlijk kakkineus en zogenaamd erg belangrijk museum in Rome woonden we een acht uur durende set bij van The Master Musicians of Joujouka uit Marokko. Gedurende het optreden waren tijd, buzz en de muziekindustrie totaal vervlogen, het was één grote trance. We hebben de hele nacht gedanst en geschreeuwd, ook op het podium. Die muzikanten zijn 60 of 70 jaar oud en waren niet moe te krijgen, het was een erg speciale ervaring.”

Welk geluid is minstens zo irritant als dat van een mes op beton?
“Soms is ons agressieve gitaargeluid een erg pijnlijke ervaring, maar dat hoort bij livemuziek. Het publiek wil die pijn voelen. Ikzelf ook trouwens.”