De negen nummers op Into The Waves zijn kort, een refreintje komt misschien één of twee keer langs en de meeste liedjes duren nog geen drie minuten. Jammer? Nee, zeker niet na nog een keer luisteren. Aran Jeurissen uit Nijmegen verstaat het vak van singer-songwriter uitstekend. Hij maakt fijne liedjes die niet zo zeer op basis van de tekst maar op basis van de muziek zijn geschreven. Dat is te merken, want elk nummer ligt zeer aangenaam in het gehoor, zonder moeilijke emoties of anekdotes op te dringen. Wouter Budé van de Moon Music Studio, die onder andere heeft gewerkt met Navarone en The Mad Trist, heeft knap werk afgeleverd. Wessel Oltheten van Spoor 14 Studio doet het woord ‘masteren’ eer aan.
Een aantal liedjes op de plaat prikkelen: de opener Smoke And Fire is een warm onthaal met een mooie vrouwelijke tweede stem. De titelsong van het album Into The Waves heeft een rake tekstuele vondst: “find out the hard way, find out the hard way hurts” en heeft een spannend hoogtepunt ergens halverwege, maar eindigt niet met die climax. Dit komt waarschijnlijk doordat Aran Jeurissen de serene sfeer op het album intact probeert te houden. Dit doet hij wel vaker, en dat is op zich niet storend. Het nodigt juist uit de plaat vaker te luisteren.
Een aantal liedjes op de plaat prikkelen: de opener Smoke And Fire is een warm onthaal met een mooie vrouwelijke tweede stem. De titelsong van het album Into The Waves heeft een rake tekstuele vondst: “find out the hard way, find out the hard way hurts” en heeft een spannend hoogtepunt ergens halverwege, maar eindigt niet met die climax. Dit komt waarschijnlijk doordat Aran Jeurissen de serene sfeer op het album intact probeert te houden. Dit doet hij wel vaker, en dat is op zich niet storend. Het nodigt juist uit de plaat vaker te luisteren.
Other Lives is misschien wel het mooiste lied van het album. De song begint vrij standaard, maar houdt je als luisteraar toch stevig vast met een sprankelend refrein en een opbouw met goed gevoel voor dramatiek. Daarna luister je het album zeker af, tot en met het slotstuk: This Morning. Wederom een mooi liedje, maar zonder climax aan het einde. Ondertussen stuit je nog op No Title, dat net iets teveel lijkt op New Age van Marlon Roudette. A Little Less is dan weer een prettig uitstapje naar de rock ’n roll, maar dan wel op een singer-songwritermanier. Zulke variatie zorgt ervoor dat je even uit de roes komt en weer actief gaat luisteren, en dat is precies wat dit album verdient. Experimenteren met maatsoorten kan Jeurissen zijn volgende album dan ook nog interessanter maken. Into The Waves laat je in ieder geval achter met het gevoel dat er meer moet komen, en hopelijk vertaalt dat zich in een productieve carrière voor Songs of Aran.
Voor wie graag iets in handen heeft, komt er ook een vinyluitgave van het album. De digitale versie is al beschikbaar met 'pay what you want'-principe. Uiterst geschikt om herfstwandelingen van achtergrondmuziek mee te voorzien, want het wandelt toch gemakkelijker zonder platenspeler onder je arm. En bovendien is de repeatknop bij Into The Waves uiterst belangrijk, want in 26 minuten ben je nog lang niet verdwaald.