Knuckles of Frisco speelt, hoe kan het anders, de nummers van hun nieuwe
album Bluebirds & Black Dogs. Deze band lukt het om de nummers live bijna in dezelfde kwaliteit te spelen, als op cd. Daarvoor moeten niet alleen de sounds kloppen, maar ook moet je in staat zijn dezelfde sfeer te creëren, die je in de studio zo zorgvuldig kunt bepalen.
En dat kunnen ze! Het is een prima balans tussen twee of drie kleine en mooie liedjes, een paar stevige uptempo indierock-nummers en enkele prachtige lange nummers die in je hoofd blijven hangen. Niet in de laatste plaats door de opbouw en de spanning die de band weet neer te zetten. Ook het publiek gaat los op de stevige nummers, maar valt helemaal stil tijdens de luisterliedjes. Bij het laatste nummer, I Need A Drink, zingt de hele zaal mee met het refrein “Give me vodka, whiskey, beer and rum, I don’t care.” Een tekst die wel aanslaat. De context is niet vrolijk, maar dat heeft geen invloed op het plezier van het publiek...
Door het speciale geluid van zanger Koert van Essen en het spel van gitarist Peter Plijnaer is een uitgekristalliseerde eigen stijl ontwikkeld, die nauwelijks meer te vergelijken is met andere bands. Het is een liveband bij uitstek, klaar voor het grotere werk. Het kan haast niet anders dat we deze band ook gaan tegenkomen op de verschillende festivals deze zomer. Een prima show door een toffe band op een prachtige locatie.
Uitverkochte releaseparty voor Knuckles of Frisco
Prima debuut van Bluebirds & Black Dogs in Luxorlive
Een bomvol Luxorlive in de bovenzaal vormde op 29 maart 2013 het decor voor de presentatie Bluebirds & Black Dogs. Het blijft geweldig om in een dergelijke entourage te mogen spelen. Luxor, oorspronkelijk een filmtheater uit 1915, is een aantal jaren geleden prachtig verbouwd en gerestaureerd. Daardoor is er een fijne sfeer waardoor je als publiek, maar ook als artiest, echt het gevoel hebt op een bijzondere locatie te zijn.
My Blue Van
In het voorprogramma staat My Blue Van: een Utrechtse driekoppige band met een mix van blues, soul en rock. In februari hebben zij eveneens het eerste album As Colours Change uitgebracht. De mix is best bijzonder en doet denken aan de Amerikaanse zuid-staten. Met het slepende, trage en oorspronkelijke geluid van de blues, dat daar ooit is ontstaan. Het stemgeluid van de zanger, een tikje nasaal met een mooi rafelig randje, draagt nog verder bij aan dat gevoel.
Mooie liedjes, lekkere gitaarlicks, met een wat rauwere pure sound, geven op een prettige manier kleur aan het authentieke geluid. Het is altijd een beetje jammer dat een dergelijke goede band op een release van een ander niet helemaal uit de verf kan komen, omdat de aandacht van het publiek nu eenmaal gericht is op de hoofdact van de avond.