Lippu heeft er zin in, en de zanger krijgt het publiek makkelijk mee. “Kom allemaal een meter naar voren”, klinkt het enthousiast. De Nederlandstalige teksten van deze band zijn alles behalve braaf, maar ietwat gemakkelijk. Het gaat toch vooral over vrouwen en na twee nummers gaat dat vervelen. De interactie van de zanger lijkt ingestudeerd, maar blijkt geïmproviseerd. Hij is de sterkste kant van de band: het publiek wordt goed bij dit optreden betrokken, de zanger is een interactief beest. Het mag zelfs nog wat meer van de jury, om de simpele reden dat het optreden dan pas echt gaat leven. Het lijkt nu het publiek wat te vervreemden omdat het niet allemaal even goed overkomt. Ook de ritmesectie rommelt, en dat haalt het ontspannen bandje toch onderuit. Met een drankje in het gras zou deze band het beste tot zijn recht komen, maar het cultuurcafé is bruin en ligt niet lekker. De fans zal het een worst wezen. Zij vinden alles fantastisch en maken er een feestje van.
Kaf en Koren voorronde #2
Muziek voor hippies in het gras en metalheads op zolder
Het bier vloeit, de bands zijn er klaar voor en het is vol in het CultuurCafé. Dat is geen verrassing. Vanavond is Kaf en Koren voorronde 2 en de bands hebben hun publiek opgetrommeld. Deze keer de beurt aan Lippu (zoals in lippen), Fuzz Edict en Sane. Zij strijden vanavond voor een finaleplaats in Doornroosje op 22 mei.
Geen gedoe: hier is Fuzz Edict. Vanaf maat één is dit duidelijk en dat blijft de gehele show. Om de vette gitaarsound van deze band kan je niet heen. Het is geserveerd op een bedje van degelijke drums en bas. Deze band is duidelijk bijzonder goed op elkaar ingespeeld, en staat als een echte eenheid op het podium. De zang blijft echter ver achter bij het niveau van de rest. Het is nasaal, soms wat eentonig. Het publiek drinkt nog maar snel een biertje in de hoop op beterschap. De zang trekt gelukkig bij tijdens de show, maar is wel echt een punt van aandacht voor deze band. In het oefenhok de gitaren zachter en de zang harder, luidt dan ook het advies. Met wat schaafwerk is het Nijmeegse Fuzz Edict een mooie belofte voor de toekomst, en zullen ze een graag geziene act worden in de omgeving.
Schrille tonen en ritmische precisie kenmerken Sane, de laatste band van de avond. Zelden zie je zulke nauwkeurigheid in een band tussen de drums en basgitaar, maar ook de gitarist! Heel knap van deze band, want de wisselingen in tempo zijn niet makkelijk. Ook is er bijzonder goed nagedacht over de podiumpresentatie. Op het scherm van een old-school televisie met verlichting binnenin licht de bandnaam op. Toch is ook hier de zang het grootste aandachtspunt. Deze lijkt vaak los te staan van de muziek, wat een gemengd gevoel achterlaat over deze band. Het groovet, de sfeer past bij de muziek, maar het wordt het toch net niet. Dat kan vanavond ook aan het geluid liggen, want de zang wordt er wel erg dik bovenop gelegd.
Het is jammer dat het CultuurCafé niet meerdere decors kan aanmeten om elke band optimaal te ondersteunen. Daarom is het ook des te knapper dat de bands vanavond zich prima weten te presenteren. Op 26 maart is voorronde 3, met de bekendmaking van de finalisten.