Kaf en Koren voorronde #1

Gevarieerde 1e ronde van studentenbandwedstrijd laat publiek verbijsterd achter

Matthijs Quaijtaal ,

De installatie van de apparatuur wordt nog eens gecontroleerd, de nieuwe verlichting nog eens getest en de biertjes staan klaar. Het CultuurCafé maakt zich op voor de eerste ronde van bandwedstrijd Kaf en Koren. In drie rondes nemen negen bands het tegen elkaar op. De vier beste gaan door naar de finale in Doornroosje op 22 mei. Vanavond de beurt aan Dusty Rum, Rectum Raiders en Wolves Dressed In Sheep.

Dusty Rum bijt de spits af en doet dit overtuigend. De band die zelf zegt raggae en rock te maken – het laatstgenoemde is veel prominenter aanwezig – knalt lekker het café in. De toon is gezet. De zangeres maakt door haar goede, soms wat hese, stem en energieke optreden duidelijk dat zij de enige echte frontvrouw is van deze band. Het is jammer dat de zanglijntjes achterblijven bij de kwaliteiten die ze bezit. Het is allemaal wat eentonig, hoewel het contrast tussen couplet en refrein dat deels goedmaakt. De ritmesectie is dik in orde, en daar past een stevigere scheur goed bij. De gitarist pakt dit helaas niet op. Dusty Rum straalt ervaring en energie uit, en kijkt en luistert lekker weg. De aandacht van het publiek vasthouden lukt echter niet helemaal.

Na een moeilijk intro met technische problemen (“Zo beginnen we altijd”) klinken de folkachtige klanken van Wolves Dressed In Sheep door het CultuurCafé. Het mag dan wel zo zijn dat we niet in een pub in het Verenigd Koninkrijk zitten, maar een hint van die sfeer is goed te proeven. Fijn dat een band uit Nijmegen dit voor elkaar krijgt. We worden helaas niet altijd goed mee op reis genomen. De zangeres kijkt vaker naar haar keyboard dan naar het publiek. Dit creëert een afstand. Ook zijn er her en der gaten te bespeuren in de muziek. Met een drummer en bassist erbij zou deze band weliswaar de pubsfeer een tikkeltje kunnen verliezen, maar een breder publiek bereiken. Nu blijft het soms hangen, ondanks de goede kwaliteit van de nummers. Toch laat Wolves Dressed In Sheep zien heel wat in huis te hebben. De band toont veel potentie om door te groeien.

De show van de Rectum Raiders begint al bij de soundcheck. Geen “one-two”, maar “cock, cocker-spaniel”. Dan verdwijnt de band weer, om terug te komen in leggings met luipaardprint en een met babyolie ingesmeerde torso van de bassist. Zo weet de band vakkundig te shockeren, wat krachtig wordt bijgezet door het openingsnummer My Anus Is Out Of Control. Dat de band muzikaal ook dik in orde is, laten ze daarna horen met de classic rockhit Black Ripper. Dit valt voornamelijk bij het oudere publiek goed in de smaak. De bassist en zanger stuiteren over het podium, en er omheen. Mocht dit nog niet genoeg interactie zijn, dan maakt de fan gekleed met paardenhoofd dit helemaal goed. Het CultuurCafé is een notoire plaats voor ‘zit-en-luisterconcerten’, maar de Raiders krijgen het voor elkaar drie rijen dik publiek te genereren. Na een komkommerkauwsessie van de zanger en bassist, en psychedelische gitaargeluiden blijft het publiek versuft achter. En dan de extase: het publiek wil meer.

De avond zit er op. Na het juryrapport kunnen we even bijkomen voor ronde 2 op 19 maart.