Zondag gehaktdag!

Willemeen in Arnhem doet niet aan zondagsrust

Eelco van Eldijk ,

Op de zevende dag creëerde God… herrie, om de aanstaande week tenminste doof voor het dagelijkse gezeik aan de kop van start te kunnen gaan. Zondagsrust is niet aan de orde in Willemeen, op deze avond des Heren treden drie zwaargewichten aan om de zalige spirit flink naar de mallemoer te helpen. Acid Deathtrip, Huata en Dopethrone, drie namen om van te smullen als je van lomp gebeuk houdt. Een laatste avondmaal voor het doorgedraaide stuk weekendvreten.

Jawel, een verslagje van een avond waar geen enkele lokale band ten tonele verschijnt. Maar juist één over het type avond dat ook net zo ontzettend belangrijk is voor de muziekregio. Dit is waar de jonge en local heroes de mosterd (zouden kunnen) halen. Dit is waar je moet wezen voor muzikaal venijn. Dit is wat net zo goed veelvuldig op deze site te lezen zou mogen zijn.

In een vol café van jongerencentrum Willemeen is het te doen. Van tevoren wordt middels de sociale media al gewaarschuwd voor een extreem geluidsvolume. Dit is niet tegen dovenmansoren gezegd. Want zelfs stukken wc papier worden in de oren gepropt om de fragiele vliesjes te beschermen tegen de muzikale gehaktmolen. Waarom het dan zo hard moet? De druk is belangrijk, je moet dit soort bands voelen, ondergaan zo u wilt. Dat kan alleen maar op oorverdovend volume.

Acid Deathtrip, uit het zuiden des lands, kiepert in een half uur hun stonercore het zaaltje in. Boos en bruut malen de riffs en vocalen door de set heen. De groovende drums en dikke baslijnen maken het bekende verhaal compleet. Vernieuwing en dynamiek zijn uit den boze. Het effect van de output, daar gaat het om. Zwoegend en ploeterend vloeken de vijf mannen zich richting de eindstreep. De finish wordt gehaald en er zijn zeker weer een paar nieuwe zieltjes gewonnen. Sympathiek bandje met het muzikale hart op de juiste plaats.

Een plaats die het Franse Huata gereserveerd heeft voor zwartgalligheid. Behoudens de overbodige (?) roodkapje cape van de zanger/toetsenist, is het viertal inktzwart. Zowel hun muziek als de intentie waar het traag voortbewegend monster mee speelt is compleet downtuned. De logge doom met verwijzingen naar het occulte hangt als een molensteen om de nek van het viertal. Alles in het Willemeen café trilt gezellig mee op de basale klanken van Huata. Een fantastisch optreden is het gevolg, de brute sound in combinatie de verzengende psychedelische herrie zorgen voor het zen-moment van de week. Relativerend nadenken is door het immense kabaal niet mogelijk en volledig overbodig. Het hypnotisch meewiegen op de grote golven, drijft de ziel nog verder af van het alledaagse. Leg je er bij neer en zo is deze zondag, tegen alle verwachtingen in, toch nog even een rustdag.

Rust die van korte duur is, want na driekwart uur Huata, komt Dopethrone de sacrale dienst ernstig verstoren. De drie dopeheads uit Canada hebben zich druggebruik als religie gesteld. Prima voer voor liefhebbers van Bongzilla en Weedeater, zowel tekstueel als muzikaal. Voeg daar nog wat psychedelische bluessolo’s van Sons Of Otis en het met lsd doordrenkte gekrijs van Iron Monkey aan toe en de pret zal u al lezende tegemoet komen. Publiek en band maken er een feestje van met veel woest haar en vuisten in de lucht. Mooi man, zo’n zondagavond!

Lieve mensen, houd de agenda’s van de zalen in de regio goed in de gaten. Dit soort optredens en avonden wilt en mag u niet missen. Dit zijn de avonden die ertoe doen, als je van vette muziek houdt. Fijne inspiratie die hopelijk weer terugvloeit in de pennenvruchten van lokale muzikanten.