De zaallichten zijn nog aan, de techniek heeft vergeten gels in de spots te hangen, maar NankoSoul trapt op tijd af. Nanko Meiborg won met zijn band Black Cherry Juice de publieksprijs van de 'Kleine Prijs van Fryslân 2012'. Gelukkig voor hem is het vanavond geen bandcompetitie. De publieksprijs zou nu zeker niet naar NankoSoul zijn gegaan. Daarvoor is het allemaal te flets, ondanks de felle witte podiumspots. De eerste paar nummers zingt Meiborg ondersteund door de band. Daarna zet hij een stoel midden op het podium om zittend met gitaar op schoot een tweetal nummers te brengen. Nee, niet doen: zitten! Nee, niet doen: zonder band! Meiborg toont zich nu slechts een uitgedoofde Alain Clark-adept.
Daarna mag de band weer het podium op. Veel beter wordt het helaas niet meer. Jammer, want bij vlagen laat hij horen dat hij weldegelijk kan zingen en een goede kopstem heeft. Individuele kwaliteit is bij de bandleden zeker aanwezig, maar vanavond ontbreekt het aan onderlinge chemie om een 'soulvolle' set neer te zetten.
Verrassend sterke ep-release Soular
‘What’s Real’ komt live in Bosch tot leven
In een lekker druk Bosch in Arnhem presenteerde Soular afgelopen vrijdag het debuut ‘What’s Real’. In ruim een uur worden de vijf nummers afgewisseld met ouder werk en een enkele cover. In het voorprogramma stond NankoSoul: een band geformeerd rond zanger Nanko Meiborg. Zoals de beide bandnamen doen vermoeden, leunen ze met hun muziekstijl aan tegen de soul. Vooral Soular geeft hier live een heel eigen smoel aan.
Van een geheel andere orde is het optreden van Soular. Zonder aankondiging zet de band in. Zangeres Eva Pfeiler komt door de zaal aanlopen, daagt de fotografen uit, springt het podium op en heeft het publiek vanaf de eerste seconde in haar greep. Wat een zangeres: klein van stuk, groots in daden. Met nog geen één meter zestig lengte vermoed je niet een zangeres te gaan horen, die met zoveel power en dynamiek, ogenschijnlijk moeiteloos, de ene na de andere song ten gehore gaat brengen. Of het nu een meer uptempo funky nummer is, een emotionele ballad, of een jazzy popsong: Pfeiler kan het allemaal aan.
Soular, een Nederlands-Duits zeskoppig collectief, ontstond najaar 2011 op ArtEZ. Nu anderhalf jaar later debuteert de band met hun eerste ep. ‘What’s Real’ is opgenomen in de Arnhemse Edgetip-studio. Als er zoiets bestaat als een ‘ArtEZ-Sound’, dan vind je die hier terug: een mix van jazz, soul en pop. Soular mixt dit tot wat zij zelf noemen “‘J Dilla meets dream-pop meets neo-neo-soul”. "Neo-soul en dromerig", definieert de muziek op de ep. Gelukkig komt er live een stevige dimensie bij met af en toe zelfs een rauw randje.
Eva Pfeiler weet zich omringd door een solide band, stuk voor stuk getalenteerde muzikanten. De uitstekende ritmesectie met Robert Söhngen op drums en Daan Leever op bas leggen samen een stevig fundament. Söhngen slaat, tikt, veegt melodieus zijn trommels en bekkens. Nooit te hard, nooit te zacht. Leever vult dit creatief aan. Wat verder opvalt bij Leever is dat hij op de halve vierkante in een uur tijd, dan weer versnellend, dan weer downtempo, de halve marathon aflegt. Hij staat geen moment stil, maar komt ook niet van z’n plek af.
Philipp Frenzel is een expert op het keyboard. Het ene moment swingt hij lekker mee met Leever en Söhningen, het volgende moment zet hij met z’n toetsen een heerlijke ambient geluidssfeer neer. Bij een aantal nummers laat Frenzel zien dat hij niet alleen een begenadigd toetsenist is, maar ook prima kan zingen. Zijn warme, ietwat donkere stem vult de vocalen van Eva Pfeiler prima aan.
Het gitaarwerk speelt een belangrijke rol bij Soular. Twee gitaristen flankeren Pfeiler. Aan de ene kant speelt Robin Cornelissen vloeiende melodieën, aan de andere kant zien we Dung Hoang. Hoang is een verhaal apart, een virtuoos. Zijn gitaar zingt, huilt, krijst, jubelt. Zelf blijft hij er stoïcijns onder, maar zijn spel overrompelt. Hoang weet ook precies waar de 'poppy' nummers nét even dat extra ruige randje moeten krijgen.
De band is een hecht collectief is, niemand staat boven iemand. Heel professioneel, maar nergens routineus. Hoe geniaal ieder afzonderlijk ook is, ieder speelt ten dienste van elkaar en gezamenlijk ten dienste van 'Miss' Eva Pfeiler. Dat laatste beseft Pfeifer goed. Halverwege de set laat zij het podium over aan de band om een instrumentaal nummer te brengen. Alle aandacht kan nu naar de muzikanten gaan. Maar daarna zijn alle ogen en oren weer gericht op de zangeres. Zij danst en springt over het podium en flirt met de zaal en bandleden. Haar charme werkt aanstekelijk op het publiek.
Na ruim een uur wordt als afsluiter de titelsong ingezet: ‘What’s Real’. Wat echt is, is dat zodra Soular de academische ‘ArtEZ-Sound’ van de ep los laat, de band live tot grote hoogte stijgt!
Meer Soular op 17 juli tijdens de 4-Daagsefeesten!