Rond het middaguur wordt de poort van het openluchttheater in Nijmegen geopend voor de stroom aan publiek. Tot laat in de middag staan vele papa’s en mama’s, al dan niet met hun kroost, te popelen om relaxed van Kids ’n’ Billies 2013 te genieten. Ook al komt halverwege de middag het bericht dat het festival uitverkocht is, men blijft toch pogen om binnen te geraken. Voor zij die het feestje hebben gemist: wees er volgend jaar in de voorverkoop snel bij, want je hebt een hele fijne dag gemist.
Kids ’n’ Billies 2013: SOLD OUT
Elfde editie van kindvriendelijk muziekfestijn is een hele mooie
Al tien jaar lang ploeteren vele vrijwilligers om van Kids ’n’ Billies een succes te maken. Jaarlijks is het ‘stoerste festival van Nederland’ vooral erg gezellig en muzikaal prima in orde. Dit jaar is het niet anders. De iets kleinere opzet zorgt voor een nog knussere sfeer. Ook het weer en de programmering zitten mee. En prompt voor het eerst in de geschiedenis van het feestje is het nog eens uitverkocht ook. Eer naar werken.
De ‘Rock ’n’ Roll Jonkies’ Season Crow trappen vroeg in de middag af met hun setje cross-over. Deze winnaars van de bandwedstrijd om op Kids ’n Billies te mogen spelen, doen dat niet bepaald onverdienstelijk. Strak en springerig knallen zij het publiek wakker met hun funky grooves en stevige duo-raps. Kids ‘n’ Billies editie 11 is echt begonnen!
Het is inherent aan een uitverkocht festijn dat je soms langer moet wachten om bijvoorbeeld muntjes te scoren. Maar niet getreurd, de rij vormt zich precies daar, waar je tegelijkertijd van de bands op het hoofdpodium kunt meegenieten. Tot halverwege de avond (want dan is het toch wel echt bedtijd voor de kids) valt er van een trits aan optredens te genieten op dit middelpunt van het festival. Bob Wayne en zijn gespuis (the Outlaw Carnies) dwepen met dieseltrucks, het leven in Alabama en vooral een volvette countrysound. Craig Haus doet het met Iers getinte rockabilly en The Apemen bouwen óp het podium met de kinderen een surffeestje ten beste.
Ondertussen vinden er in het bosje,verstopt achter de mainstage, kleine optredens plaats op het Skin-A-Matic podium. Beschut tegen de zon door de bomen waan je jezelf in een soort van natuurlijke tent. De optredens van Talisker Two (duo met vandaag heel veel Jantje Contantje (Johnny Cash, red.) en vroeg in de avond het zeer sfeervolle 44 Shakedown krijgen extra jeu middels de bijzondere situering. Dead Cat Stimpy stompt er ‘s middags ook zijn setje uit. De one-manband rochelt, rammelt en spuwt een potje viezigheid het publiek in. Naar groot voorbeeld van de Reverend Beat Man.
En laat deze maffe Zwitser nu toevallig vanmiddag ook in het openluchttheater geprogrammeerd staan. De viezerik is een bezienswaardigheid, evenals een waardig preker der vunzigheid en verderf. Het is maar goed dat de kids er geen bal van verstaan, want het evangelie van Reverend Beat Man zou hun tere zieltjes ernstig kunnen schaden. Het is een amusant schouwspel wanneer de Reverend een ‘liedje’ geheel mimet, inclusief feedbackende sologitaar en bewegingen die er op duiden dat hij met moedergitaar kleine gitaartjes aan het maken is. Tussen de bedrijven door speelt de beste man ook nog eens een potje vlammende trashblues om de vingers bij af te fikken. Geniale smeerlap.
Een groot deel van de kinderen zal het een worst wezen wat die Zwitser allemaal uitspookt op het podium. Zij zorgen voor grote opschudding in de theatervijver. Het door het jaar heen zo rustige watertje, is eenmaal per jaar niet de stinkende paddenpoel. Maar juist de bron van jong en nieuw leven. Kikkervisjes te over om met een bekertje uit de plomp te graaien, deze even aan mama te showen en daarna weer terug te zetten in de hoop dat ze het trauma overleven. Het jong grut is er de hele dag zoet mee. Net als bij het druk timmeren bij ‘blok op wielen’, de vetkuivenbrigade en heel veel ander vermaak dat op het terrein aanwezig is. Alsmede natuurlijk het jaarlijkse waterpistoolgevecht. De enkeling die zich toch even tot de muziek bekeert, krijgt van pa of moe een opblaasgitaar omgehangen en wordt op het podium afgezet.
Zo kan er bijvoorbeeld ook lekker samen geragt worden met de reddingsbrigade van Traumahelikopter. Of de kikkervisjes er mee gered worden, blijft in het ongewis, maar de Nederlandse rock-’n-roll des te meer. De jonge, behoorlijk gehypte band uit het Noorden des lands, knoept er een tiental nummers rammelende gitaarrock uit. In plaats van de gebruikelijk twee gitaristen, is de drummer vandaag omringt door een klein leger van snarentrekkers. De trommelaar kijkt er, buiten zijn intense concentratie, soms wat angstig naar. Je zou maar eens zo’n koter tegen de harses aan hengsten met je stokken, dan is die heli toch letterlijk nodig. De gitaristen daarentegen jammen content met hun plastic medebandmakkers tot het pittige half uurtje er op zit.
Peter te Bos van Claw Boys Claw waarschuwt het jonge bühnegezelschap nog even voor het gehoor, maar met een dosis onvervalste concertdoofheid kan je niet vroeg genoeg starten. Dus ook hier is het van begin tot eind een mooi feestje op het podium. Maar ook er voor. Want al die kinderen hebben ouders. En laat die nou eens volledig uit hun dak gaan op CBC. Ja, want Claw Boys Claw was hip, toen ma en pa zelf nog hipster waren. Dus voor old-times-sake, met z’n allen een ouderwets pogo-partijtje bouwen bij zowel enkele krakers als nieuwer werk van de altijd fijn spelende Boys. Dat is toch prachtig als afsluiting van de dag!
Hierna is zowel voor papa Billie, mama Billie en kindjes Billie de koek op. Morgen is het vaderdag en de (slaap)roes zal waarschijnlijk vroegtijdig verstoord worden door prachtige tekeningen, een nieuw strijkijzer, bon voor een betere plakplaat en wat al niet meer, tijdens het ontbijt op bed. Dus gauw naar huis en morgen relatief gezond weer op. Oja, en volgend jaar natuurlijk Kids ’n’ Billies 2014. Een voorverkoopkaartje daarvoor zou ook een mooi cadeau zijn voor vaderdag. Zo weet je zeker dat je het mooie feestje niet mist!