Eén ding is van meet af aan duidelijk: Ingmar Glerum is niet in een hokje te stoppen. Is deze jongen rock, soul, funk of juist singer-songwriter? Er is geen pijl op te trekken. De plaat begint in ieder geval erg funky om in een feestelijke stemming te komen, zoekt daarna een “mellow” hoekje op om vervolgens vol gas via nog een mopje funk, RnB, soul en jazz, een partijtje rock tentoon te spreiden.

Wat is dan de constante op deze plaat? Simpel: Ingmar zelf natuurlijk! Met zijn stem blijft alles herkenbaar en past alles, hoe divers de nummers ook zijn, naadloos in elkaar. Met Naked levert deze jongen een veelzijdige plaat af waarin hij alle facetten van zijn (muzikale) bestaan aan zijn publiek toont. Geen wonder dat de plaat de titel Naked heeft gekregen.

Hebben we met deze lof te maken met een Nederlandse Prince of Stevie Wonder? Nee, daar is het nog te vroeg voor. Er zit nu steeds geen echte hitsong tussen en er is nog geen sound die Ingmar echt typeert. Behalve die stem dan...

De conclusie na het beluisteren van deze plaat is dat Naked een veelzijdig, goed geproduceerd album is met een jong talent aan het roer. We mogen daarom hopen dat er nog meer van dit leuks van deze jongeman gaat komen, dat hij een unieke sound vindt en dat hij die ene hit gaat scoren.