Spijkerrok 2013 is al begonnen. Het publiek dat wel op tijd was, heeft al kunnen genieten van Shaemless. De jonge en energieke openers van het festival begonnen in de grote tent met een verhit optreden. Na Sheamless was het de eer aan Miriam Moczko om in de kleine singer-songwritertent te openen. Zij werd begeleid door de stem van mede singer-songwriter Peter Lada. Daarna versprong de aandacht naar Hippy Tree Friends Collective in de grote tent. Een donkere en verkoelende plek op de zo lichte en hete dag.
Spijkerrok: Arnhems kleinste festival
Niks moeilijke keuzes of overlappingen; gewoon rustig aan.
Ooit begon Spijkerrok als huiskamerfestival om een stofzuiger te kunnen kopen voor het studentenhuis. Inmiddels is het festival toe aan haar elfde zomereditie. 3voor12 gelderland was er natuurlijk bij.
Tijdens de eerste stappen op het festivalterrein valt de gemoedelijke sfeer meteen op. In de Spijkerbuurt brandt de zon fel op het blauwe sportveld, compleet met opblaaskrokodil. Die opblaaskrokodil krijgt niet veel aandacht, want de stem van Aafke Romeijn eist deze aandacht meteen op. In de kleine tent wordt een select publiek opgezogen door de diepe klank van haar stem. Aafke Romeijn is in het dagelijks leven lerares Nederlands om, zogezegd, de huur te kunnen betalen. Dit is terug te horen in haar scherpe teksten, die worden gebundeld in haar tweede en Nederlandstalige album dat in december uitkomt. Het optreden wordt afgesloten met een cover van De Jeugd Van Tegenwoordig, haar grote inspiratiebron.
Een enorm pluspunt van Spijkerrok is dat allerlei verschillende muziekstijlen worden afgewisseld, zonder overlapping. Zo begint de band Knuckles Of Frisco een kwartier na singer-songwriter Aafke Romeijn. Niks moeilijke keuzes of overlappingen. Gewoon rustig aan, de zon schijnt en we hebben de tijd. De perfecte insteek voor een festival. Hoewel Knuckles Of Frisco weinig contact met het publiek maakt, krijgen de mannen met hun toffe baspartijen en harde indierock toch een goed applaus vanuit de grote tent.
Tussendoor kun je je laten schminken of met een wijntje op een van de zitzakken neerzijgen. Uiteindelijk wordt het toch de muziek, daar kom we tenslotte voor. En muziek krijg je. Met een biertje is het in de kleine tent genieten van singer-songwriter Robin Borneman. Hij laat zijn laatste album Home uit 2012 even voor wat het is, en speelt veel nieuwe nummers. Je hoort een bijzonder goede samensmelting van gitaarspel en stem; het ondersteunt elkaar en duwt elkaar voort. Het wordt langzaam wat minder warm, de mensen trekken naar de tenten.
In de grote tent kun je op de muziek van Deaf Charley volledig los gaan, maar je kunt er ook zwijgend en stilstaand naar luisteren. Het is goed voor dat moment, en dat vinden meer mensen in deze tent. De heerlijke bluesrock van Deaf Charley wordt heel goed ontvangen.
Na Deaf Charley is het tijd voor weer een heel ander genre. Tijdens de schemering sluit Lavalu met haar jazz, funk, pop, of hoe je het ook wil noemen, de kleine tent af. Lavalu verschijnt als heilige drie-eenheid. Ze wordt namelijk versterkt door Miriam Moczko op viool en Peter Lada op gitaar. Het publiek neemt de gruwelijk zuivere noten van Lavalu maar al te graag in zich op. Ze gaat van klein naar heel groot, en dat allemaal in een halfuur. Natuurlijk zingt Lavalu ook When It’s Over. In dit nummer werkt ze samen met de Syrische muzikante Rihab Azar. De video is geschoten in Beirut en is bedoeld om iets moois vanuit Syrië te laten zien. Syrië was in 2012 namelijk het goede doel van Spijkerrok.
Organisator Eric Veltink praat het hele festival huiselijk aan elkaar, compleet met glas bier in de ene en sigaret tussen de vingers van zijn andere hand. Hij neemt het publiek mee naar de grote tent voor de headliners van Spijkerrok 2013: Keko Yoma. De mannen van deze Chileense band staan in groene pakken klaar op het podium, om de inmiddels volgestroomde tent een enorme afsluiter te geven. En dat wordt het, subtiel gezegd. Keko Yoma laat met haar Chileense feestpunk de volwassen mannen vooraan rondspringen als kleuters. En verderop in de tent lukt het ook niet om stil te blijven staan. De pluchen aap die op het podium zit, vertegenwoordigt eigenlijk de gehele sfeer. Soms heel fout, gek, knuffelbaar en stiekem toch ook eigenlijk wel heel tof. De meest rare instrumenten en geluiden worden ingezet, en er komen pruiken, megafoons en een halve discobal voorbij. Een theatraal geheel. Het publiek gaat los tijdens deze goede afsluiter van Spijkerrok 2013. Geweldig!