Net zoals tijdens de eerste halve finale van de Gesel, afgelopen december in Twentietoe in Tiel, zal de jury het lastig hebben gehad om twee acts uit te kiezen. De vijf acts zijn kwalitatief behoorlijk aan elkaar gewaagd.
Ashes Of Many moet het hebben van hun inzet en enthousiasme. De metalcoreband speelt zich naar de finale van de bandwedstrijd, maar zal daar Why We Fight op hun pad treffen. Deze Tielse band ligt behoorlijk in het straatje van Ashes Of Many, wat een mooie strijd zal opleveren tussen deze zwaargewichten in de categorie kooivechters. Hoewel Ashes Of Many nog flink op trainingskamp zal moeten om de show strak voor elkaar te krijgen, hebben zij een voordeeltje omdat ze hun jongehondencharme nog niet verloren zijn.
Het Achterhoekse Hadrian’s Wall is geen nieuwkomer op de bühne. Hoewel de band een degelijke set speelt, zonder al teveel opsmuk maar wel met een kamerbreed geluid, weet het drietal-met-de-zingende-drummer de jury niet te verleiden om hen naar de finale te sturen. Misschien is men niet zo gecharmeerd van de stadionpop met Coldplay- en U2-invloeden, maar het is waarschijnlijker dat Hadrian’s Wall tekort schiet wat betreft presentatie en uitstraling. De jongens zijn vriendelijk, goed gekapt en muzikaal behept met talent. Toch schiet de band tekort op het onderdeel ‘overdracht’, de nette liedjes ten spijt.
Dat een buslading aan lieden uit Oost Gelre vanavond Willemeen ingenomen lijkt te hebben is vooral te danken aan het feit dat El Jando deze avond optreedt. De live-dance van het veelbelovende drietal doet het goed in de Achterhoek. Afgelopen Pasen maakten de aanstormende talenten flinke indruk op een lokaal festival. Inmiddels staat de onveranderde succesformule nog fier overeind, maar de broodnodige progressie om verder te kunnen komen lijkt afwezig. Zonder de massa supporters zou het optreden hier in Arnhem, ondanks de doeltreffende muziek, niet al teveel teweeg hebben gebracht. Menig kermistent rondom Zieuwent zal losgaan op het strakke en vierkantige gestamp in de ruimte. Toch reikt de houdbaarheid van het drietal waarschijnlijk niet veel verder dan de grens met de rest van Nederland.
Meer gebeuk op de trommelvliezen volgt bij Jag & Rei, met hun maatje DJ JD. De hiphoppers in de schijnwerpers stompen er vocaal flink op los. Maar echt rake klappen deelt het tweetal mc’s niet uit. Pas op het einde van de ronde winnen de beats aan dikte en lijkt het flowloze gebrul zijn plek te vinden. Deze gasten zouden het als feesthoppers prima doen met vettige beats en bassen. Denk in de stijl van The Partysquad en aanverwanten. Het militante uiterlijk doet hen goed en ze weten het publiek aardig op te hitsen. De laatste klap is helaas van de jury, want Jag & Rei gaan niet naar de finale, net als de twee voorgaande bands.
De tweede finaleplaats is namelijk voorbehouden aan The Hubschrauber. Een vijftal mooiboys, dat het niet moet hebben van lomp of bruut geweld, maar juist van charme en melodieus getippel. Hier blijken zij behoorlijk bedreven in te zijn. De boksring is veranderd in een toneel voor een lach en een traan. Ze winnen er niet het voltallige publiek mee, maar dat The Hubschrauber naar de finale gaat is toch terecht. Deze band is er, ondanks de overdaad aan pathos, klaar voor. De helikopter vliegt netjes binnen de lijntjes van de indierock, wat ook buiten Gelderland zeker gewaardeerd zal kunnen worden. The Hubschrauber is op dit moment al behoorlijk goed op weg, maar heeft ook de potentie om door te groeien. Voor het zover is zullen zij het echter in de finale moeten opnemen tegen hun vriendjes van The Liquid Machine. Een mooie strijd tussen het dynamische lichtgewicht The Hubschrauber en de zwaardere, maar statische tegenstander uit de middenklasse is aanstaande.
Valentijnsdag 2013 belooft een dag te worden waar liefde het even laat afweten en strijd het toverwoord gaat worden. Tot daar, in Doornroosje!