Willemeen is vol wanneer Deaf Charley begint. Het trio is een supportact die verrast. De stijl van de band is misschien psychedelische bluesrock te noemen. De drummer en bassist spelen foutloos en zonder opsmuk in dienst van een ontketende leadzanger. “Hij kan zo mooi zingen omdat hij eigenlijk niet kan zingen,” zegt iemand in het publiek die de stem van de zanger ook met Mick Jagger vergelijkt. Die zanger is ook een uitstekend gitarist, met interessante en niet voor de hand liggende composities. De show begint integer en melodieus. Daarna volgen steeds meer nummers die een hoger tempo hebben. De zanger gebruikt hierin hijgende uithalen en niet voor de hand liggende akkoorden, waarmee hij de harten van het publiek steelt.
Space Captain gooit hoge ogen bij ep-release
Op naar de sterren en daar voorbij!
De winter komt er toch aan en vrijdag 11 januari was dat goed te merken was. Dit voorkwam niet dat Willemeen uitverkocht was. Het publiek kwam massaal naar het centrum voor de ep-release van Space Captain. De aanstormende funkformatie bracht haar energieke nummers ten gehore, met Deaf Charley als aanvulling. Dat er hoop aan de Arnhemse horizon gloort, staat vast na deze enerverende avond.
Dit voorprogramma doet de verwachtingen stijgen. Dit is goed te merken aan het geroezemoes en de sfeer die plotseling ontstaat. De heren van Space Captain springen zonder aankondiging op het podium. Ze beginnen meteen met een kort stuk waarbij ze alle vier op volle kracht spelen. Van schrik richten de mensen in de zaal hun volle aandacht op het bandje. Erg slim.
Wat volgt, is een optreden dat het hele uur weet te boeien. Het zijn (nog) geen geniale muzikanten, maar het samenspel is enorm goed. Highways And Microwaves, State Of Mind en Mistress klinken live iets rauwer en beter dan op de ep. De band moet je eigenlijk funk noemen, maar Space Captain maakt veel uitstapjes naar hiphop, pop en soms onvervalste rock. De muzikanten wisselen snelle stukken af met rustige tussenstukjes, die weer resulteren in de climax van een nummer.
De zanger, Twan Stoffels, weet met zijn rauwe en tegelijkertijd gepolijste stem vanaf de eerste noot veel op-en-neergaande hoofden teweeg te brengen. De bassist, bloesje open en dichtgeknepen ogen, geeft elk nummer een funky karakter en zorgt voor een vloeiend verloop van de nummers. Het hoogtepunt is echter de drumsolo. Een schijnbaar spontaan optreden dat het publiek voor een paar seconden in extase brengt. De gitarist speelt hierop in door in het publiek te springen en als een volleerd rocker zijn solo te spelen.
Het is aan anderen om de vergelijking met Red Hot Chilli Peppers te maken, maar Space Captain gebruikt bekende geluiden om toch een eigen sound neer te zetten. De band is fris, poppy genoeg om een breed publiek aan te spreken en eigenzinnig van karakter om de liefhebbers van echte funk aan te spreken. Het publiek vermaakt zich prima. Af en toe lijkt het alsof je op een housefeestje bent beland, zo hard wordt er gedanst. Space Captain kan wel eens Arnhems meest bekende exportproduct gaan worden.