Dead Neanderthals opent de avond. Hoewel ze pas een jaar of anderhalf optreden, weet iedere music minded Nijmegenaar wie zij zijn; een conceptuele band die klinkt als een zeeslag met stoomboten. Hard, beuken en repetitief vergezeld van een bak licht dat recht in je bakkes schijnt. Er zijn vast mensen die het saai of onbegrijpelijk vinden, maar dat is hun probleem. Dead Neanderthals laat zien dat ze haar concept steeds meer heeft verfijnd. Elk optreden lijkt beter te zijn dan het voorgaande. Volgens drummer Rene wordt er gewerkt aan een nieuwe plaat die geheel anders gaat worden. Verheugd wachten we in spanning af.
Onnavolgbare herrie & hard lawaai in Merleyn
Een redelijke briljante line-up tijdens Nijmegen Noise City
Donné et Desirée hebben een plaat uitgebracht bij Norwegianism Records, en dat is reden voor een feestje. Op 19 januari stonden in Merleyn vijf noise band die allemaal iets gemeen hebben met Donné et Desirée. Dit leverde een zelden zo goed op elkaar afgestemde line-up op, het was redelijk briljant. Net als de naam van de avond: Nijmegen Noise City. Ongeacht of het serieus bedoeld is of niet.
Dead Neanderthals worden vlot opgevolgd door Cactus Truck. Het spel van de drummer klinkt als drie, op dubbele snelheid, door elkaar heen spelende jazzdrummers. Een gitarist, die ook bassist is, doet met zijn effecten de gitaarsolo klinken alsof een familie eekhoorns een partijtje softbal over het klankbord van een buitenaardse piano speelt. Het geheel wordt opgevuld door een saxofonist die met volle overgave de longen uit zijn lijf blaast.
The Dear Listeners zijn een elektronisch duo. Het zijn mannen van het soort dat een geel overhemd draagt met landschapjes erop. Met behulp van een gitaartje, een toetsenbordje en een tafel vol effectpedalen en andere apparaatjes (die onder andere op beweging reageren) wordt spelenderwijs muziek gemaakt. Dit speelse element is datgene wat deze band met Donné et Desirée gemeen heeft. Binnen de compositie is ruimte voor geluid, de invulling is voor een groot deel geïmproviseerd en dus niet exact reproduceerbaar. Dat maakt het een spannend concept. De muziek klinkt buitenaards in die zin dat het doet denken aan een spaceshuttle die door de dampkring naar de aarde valt; keiharde ruis met een onderliggende dromerige laag soundscape. Alsof de shuttlebewoners staan op het uitsluitend afspelen van vinyl en niet lullig doen over een landinkje, een muziekje hoort erbij. Het visuele aspect van deze werkende mannen op het podium heeft een groot aandeel in het interessantheidsgehalte van het optreden. Halverwege beginnen mensen verder achter in de zaal te praten. Jammer dat de band hen net niet lang genoeg kan boeien met alleen hun muziek.
Donné et Desirée staan bekend om hun herrie in combinatie met live geproduceerde geluiden. Donné tovert hiervoor een heel arsenaal ongebruikelijke voorwerpen tevoorschijn. Eén van de topstukken is het langzaam bewerken van een kartonnen doosje met een strijkstok. Vanavond spelen ze een, voor hun doen, vrij rustige set. De (nieuwe) liedjes zijn heel ruim opgezet. Er valt wel eens een stilte, en dat is fijn. Steven, ook wel bekent als Desirée, ‘zingt’ ook in een liedje. Dat doet hij op een behoorlijk confronterende manier; opzettelijk niet al te mooi heel hard over de luide muziek heen proberen te schreeuwen. Zonder microfoon natuurlijk. Verdwaast en ongecontroleerd strompelt hij door de zaal. Dit maakt het zowel boos als verdrietig. Of misschien dekt ‘verslagen’ de lading nog beter. Het laatste liedje, Jackson Pollock Highway, gaat over alcoholgebruik in het verkeer. Aan het einde van dat nummer gooit Donné de helft van zijn drumstel omver en alle attributen uit zijn koffer. Steven raakt verwikkeld in een heftige aantrekkings- en afstotingsdans met zijn gitaar en versterker. Het heeft een lekker recalcitrant effect. FIN.
De avond wordt afgesloten door Albatre. Deze band klinkt een beetje als Donné et Desirée, maar dan voller, melodieuzer en jazzier. Met een drummer, bassist en saxofonist. Vooraan, bij het podium, wordt zelfs heel voorzichtig een miniem dansje gedaan, maar noise is nu niet bepaald danspas-en-sluit dansmuziek.
Al met al was het een super leuke avond: fijne herrie, gezellige mensen en een laag H&M-gehalte. Conclusie: nog een keer doen!