Af en toe krijg je een ep in handen die je telkens weer op het verkeerde been zet. Pas na meerdere luisterbeurten geeft de muziek dan pas haar geheimen prijs. The Passing Of The Years van Yesterday's Men is zo'n plaat.

Het openingsnummer van de gelijknamige ep is direct ook het meest 'catchy' nummer. Het keyboarddeuntje nestelt zich in je hoofd en voor je het weet, fluit je vrolijk mee en is het lente. De koortjes, basdeuntjes, drumroffels en gitaarriedeltjes vallen perfect samen in dit geweldige nummer. Ook het tweede nummer, The Devil's Work, mag er zijn. Het heeft een ijzersterke opbouw waar de geest van Beirut in ronddwaalt. Dezelfde geest kijkt in Rome ook soms om de hoek. Na dik twee minuten kent het nummer een verrassende wending waardoor er bijna postrock-Radiohead-achtig einde aan komt.

Daarna volgen twee mindere stukken. If There Was A God kent nog een leuk spaghetti-western tussenstukje en Bury Me kent verrassende opbouw naar het einde. Beide nummers zijn dan ook zeker niet slecht, maar het is vooral de zang die naar mijn mening iets te nadrukkelijk aanwezig is. Wat dit nu uitmaakt? Nou, bij Yesterday's Men is het vooral de stem van Dolf Smolenaers die voor veel luisteraars even wennen is en soms wat vermoeiend kan zijn.

Wie de muziek van Yesterday's Men een eerlijke kans wil geven, moet The Passing Of The Years meerdere malen luisteren. Het loont! Want met deze ep geeft band een sterk visitekaartje af. Het smaakt zeker naar meer en maakt ook benieuwd hoe deze winnaar van Kaf en Koren in 2009 dit allemaal live brengt. Zeker nu zangeres Anne van den Hoogen de band heeft verlaten. Tot die tijd kun je voor slechts vijf euro's deze geslaagde ep aanschaffen. Je haalt er in ieder geval een lekker zomerhitje mee in huis.