Een paar plukjes bakvissen staan voor aanvang van de optredens te trappelen totdat het gordijn van Merleyn opengaat en de zaal beschikbaar is om de bands te kunnen adoreren. Is het met Automatic Sam dan al zo ver gesteld? Worden zij de nieuwe lievelingen van het 3fm-publiek? Nee, die ‘eer’ is voorbehouden aan Soul Sister Dance Revolution.
De vijf Hagenezen doen er alles aan om zo veel als mogelijk hun liedjes vet te mesten. Strak gespeelde britpop, meezing-stadionrock, sixties-garage, hipstertroep, snufje emo en alles; het houdt maar niet op. Het resultaat is als een manke plofkip die tot dansen wordt gepookt. Het arme dier wappert met de vleugels dat het een lieve lust is en doet verwoedde pogingen het publiek voor zich te winnen. Het is een pijnlijke strijd die vol plaatsvervangende schaamte aanschouwd kan worden. ‘Soul You Think Your Sister Can Dance Revolution’ gaat muzikaal roemloos ten onder en is rijp voor de slacht. En je weet wat het is met dit type gefokt vlees in de kuip. Laat het vooral liggen zodat de producenten er van doordrongen raken dat dit niet de manier is om een product in de markt te zetten.
Automatic Sam kan zich geen idealer voorprogramma wensen. Na de halfbakken eenheidsworst is het relatief gemakkelijk om te overtuigen met muziek die wél uit het hart komt. Tenzij je de grote tent op Appelpop moet bespelen. Maar dat gaat dan ook weer niet over muziek.
Afijn, Automatic Sam. Zij hebben een fantastisch (derde) album uitgebracht in 2013. Sonic Whip is met gemak een van de beste producten van Nederlandse makelij van dit jaar, zo niet het beste. Natuurlijk ligt daar de nadruk op tijdens het optreden. Een nummer als End Of The World Delight wordt groots en meeslepend gebracht, maar de echte kracht van Automatic Sam schuilt eerder in het kleine. Niet soft en breekbaar, maar rechtdoor, niet te moeilijk en uiterst doeltreffend. Automatic Sam speelt deze avond verrassend netjes. De focus ligt op het liedje. De heren Harbers, Geurts, Slings en Holkenborg zijn allen muzikant van hoog niveau. Toch weten zij hun individuele kwaliteiten niet te laten overheersen en zich in te zetten voor het gemeenschappelijk doel: speulen! En hoe, want potjandriedubbeltjes wat is de band in bloedvorm. Waar een enkeling misschien mekkert dat de nummers soms wat lang doordreinen, vindt de ander er zijn hypnotisch genot in terug. ‘With our Eyes Closed’ scheuren door de eindeloze rock ’n roll-trip. Hulde!
En toen zat het er op. De avond, de optredens en 2013. Het is mooi geweest. Automatic Sam doet het licht voor ons uit.