Dag des Oordeels: Frank van Geest - Signature

Catchy jazzmuziek met veel potentie

Thijs Schamp ,

De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van glimmende schijfjes. Deze keer het nieuwe album van Frank van Geest: Signature.

Na het jaar 2012 met demo’s, het vormen van een band en optredens in onder andere Luxor Live Arnhem en Panama Amsterdam komt Arnhemmer Frank van Geest in 2013 met zijn eerste langspeler: Signature. Van Geest maakt muziek in een cross-over gebied tussen jazz en pop. Het is alsof je Wouter Hamel laat zingen en Ruben Hein hem laat begeleiden op piano. Dit resulteert in een album vol met catchy jazzmuziek op een poparrangement.

De plaat begint goed met Cabriolet, dat zich na een keer luisteren in je geheugen nestelt. De officiële single Where is The Time volgt. Het nummer is zeker een van de meest potentiele nummers op de plaat met een goed pianoloopje en een sterk refrein. Daarna kakt het geheel een beetje in met een serie rustige nummers, die voor je gevoel wat veel op elkaar lijken.

Gelukkig beurt het uptempo You’re Insane de plaat weer. Dat is maar goed ook, anders zou je zo voorbijgaan aan Shadows Of Your Love. Een absoluut hoogtepunt op de cd met sterk pianospel, goede zang en vooral een prachtig verhaal. Het geheel wordt daarna afgemaakt met onder andere het soulvolle Jewels, waarin Franks gospelachtergrond goed terug te horen is.

Frank van Geest levert met Signature een prima debuutplaat af, met hoorbare invloeden van Jamie Cullum en ook wat Elton John hier en daar. Een andere volgorde van de tracks was het album in zijn geheel wellicht meer ten goede gekomen. Toch ademt de plaat een flinke dosis potentie uit.