Rond de klok van tien geeft een groepje vroege vogels gehoor aan de ludieke en slimme actie om een matras mee te nemen voor gratis entree. Op het terrein staat een frietkraam voor de nodige versnaperingen, de professionele beveiliging en EHBO-post staan paraat, Froufrou’s heeft een stand met tweedehands kleding, er staan handig in elkaar gezette bankjes, een vitaminebar en de matrassen stapelen zich op in de vrolijk verlichte chill area. Ook garderobe, aankleding, bar en licht zijn dik in orde.

Dj Jesse Ten luidt de avond in met een subtiele set die in de smaak valt. Ook het personeel heeft er duidelijk zin in. Ze treffen de laatste voorbereidingen en het feest kan beginnen. Om half 12 begint de loods vol te stromen. Er heerst een gemoedelijke en ontspannen festivalsfeer met gemêleerd publiek dat overwegend jong is en zich opmaakt voor een avond elektronische traktatie. Door de prima sfeer is het socializing-niveau hoog; bekenden groeten elkaar, een feest der herkenning.

Als de Arnhemse dj Ohrwert zijn rijke rauwe beats de avond inloodst en het volume omhoog gaat, gaan de eerste voeten los. Koelbloedig laat Ohrwert de ether trillen. Dit is waar men voor komt: strak duister genot. Boem! De belichting van i_kill_bombs genereert een maximale ervaring.

Inspirator William Köster zet de avond in brand met een weergaloze set. Onvervalste pure techno lijkt elk elementair deeltje te laten versnellen. Vooraan is het loeiheet, maar overal zijn blije gezichten. Bovendien wordt fanatiek gedanst, waardoor zweet van voorhoofden parelt. Typisch tropische trance. Elektronische muziek lééft. Als het tijd is om af te koelen, is de gezellige lounge area vol mensen de aangewezen plek.

Terug binnen is de sfeer uitstekend. De Amsterdamse dj Olene Kadar boembokst
je zijn tunnel door. Stilstaan is dan ook onmogelijk: met grote regelmaat gaan de handen omhoog. De frisse, diepe mix technogeweld die Kadar presenteert is voor niemand veilig. Ondertussen geven de buitenaardse Mad Max-achtige wezens op de steigers je het gevoel dat je je ergens op een planeet hier ver vandaan bevindt.

Dan is het tijd voor Frank Haag, die eerder wist te verrassen tijdens de Beachclub #2 editie in Blijburg. Ook vanavond brengt hij weer een coole sound, die het beste te omschrijven is als een rijk geschakeerd glas-in-loodraam waarbij diverse invloeden je raken: weidse vergezichten, een panopticum van gedachten die door een trechter gestuwd worden en cumuleren in technoproza. Het is prettig toeven op de Parnassus; groet van daar.

Later op de avond, of beter gezegd: vroeg in de ochtend, werd het wat rustiger. De diehards blijven en dj Robin Kampschoer verzorgt een duistere en obscure storm die hevig door de spelonken van Arnhem woedt. “Heul vet” en “My God, ik voel mijn voeten niet meer” zijn maar wat citaten.

Afgepeigerd en voldaan gaat men na een gedenkwaardige avond huiswaarts. Warehouse #3 was een waardig requiem aan Loods008 en een ode aan elektronische muziek. Jammer dat deze locatie tegen de vlakte gaat, want de industriële techno vibes passen hier als een warme koningsmantel.

Er hangt iets in de lucht in Arnhem! Er loopt zoveel creatief talent rond, er zijn zoveel goede ontwikkelingen in gang gezet en er is zoveel initiatief. New Dutch School draagt hier in grote mate aan bij en loopt voorop om Arnhem te huldigen als culturele hoofdstad van Nederland, en bewijst dat je met een goed doordachte visie, tomeloze energie en inspiratie ontzettend veel positiefs voor elkaar kunt krijgen. Het is lente in Arnhem. Dit smaakt naar méér, véél meer.