Met enige argwaan heb ik de nieuwe cd van Bob Knutton zitten luisteren. Gelukkig gaat hij veelbelovend van start met het catchy nummer Lovesong. Melodie, zang en ritme zijn hier prima in balans en het blijft lekker in je hoofd zitten. Ook het volgende nummer Fake Passion (Want You Baby) raast lekker door en doen denken aan de dance en electro van de jaren vroege jaren negentig.

Helaas is het daarna al snel gedaan met de pret. Op bijna elk nummer dat volgt, valt wel iets aan te merken. De melodieën en zanglijnen zijn niet bijzonder en het gros van de nummers blijft absoluut niet hangen. Daarnaast is de balans tussen melodie, drums en zang soms een ratjetoe. Er lijkt geen aandacht te zijn besteed aan het volume van de verschillende onderdelen. De meeste nummers klinken hierdoor als het resultaat van een avondje muziek maken achter de computer, met muziekprogramma's als Fruity Loops of Ableton. Misschien leuk om te doen, maar zeker niet de moeite om op een cd te zetten. Alleen Nervous Laughter springt er nog positief uit. Hierin wordt spannende electro op een prima manier overgoten met een vleugje Kraftwerk.

Na het luisteren van de complete cd ben ik er nog steeds niet helemaal uit of dit nu serieus is bedoeld. Als je zijn Facebook-account en zijn video’s op YouTube bekijkt, lijkt het er wel op dat Bob Knutton serieus is. Laten we hopen dat deze cd als geheel gewoon nog een probeersel is en niet een officiële demo. Zo is er nog een mogelijkheid om een groot aantal nummers flink onder de loep te nemen dan wel te schrappen. Een mooi hoesje en echte cd zouden ook geen slecht idee zijn. Anders zou hij zijn nummers misschien beter kunnen streamen. Maar doet hij het de volgende keer weer net zoals bij Talented Lazy Life, dan zie ik het somber in voor de muzikale houdbaarheid van de heer Knutton.