Het Bondsgebouw in Druten waar deze eerste editie van Scheurijzer plaatsvindt is een kleine, monumentale locatie. Het is een knus onderkomen waar onder andere door enkele muziekgezelschappen (bijvoorbeeld koor en showband) gerepeteerd wordt en waar ook de maandelijkse bingo voor doven plaatsheeft. Het pandje aan de Kattenburg is op 27 oktober omgetoverd tot metalpodium. De prijzenkasten van de lokale entertainmentbusinesses aan de muren delen deze avond de ruimte met vlaggen van AC/DC tot Samael. Voor de staan zelfgefabriceerde attributen die het straatbeeld sieren, om de Drutense muziekliefhebber naar binnen te lokken.

Toch is het niet zozeer de lokale jeugd die op de avond afkomt. Maas en Waal telt niet zo heel veel hoofdschudders van jonge leeftijd. Nee, het zijn de liefhebbers van weleer die deze gelegenheid aangrijpen om zich nog een keer jong te wanen. Vreemd is dat niet, want Wicked Mystic sluit de avond af. Dit Gelderse metalviertal heeft een sterke band met Maas en Waal want het speelde in de jaren negentig geregeld in deze regio. Fans en aanhang van toen hebben zich verzameld om de dagen en daden uit het verleden nog eens dunnetjes over te doen. Het resultaat: een pogoënde club veertigers die zich met het glas stevig in de hand aan het einde van de avond uitermate vermaakt op de nog immer strakke set van deze metalpappa’s.

Voor Wicked Mystick spelen twee jongere bands. Ook al grijpen beide eveneens terug op geluiden van vroeger, de gemiddelde leeftijd van de bandleden ligt een stuk(je) lager. Bij de openingsact van de avond, Syncardion, zal de leeftijd gemiddeld tussen de 25 en 35 jaar schommelen en ‘huisband’ E.S.I. duikt daar weer een dikke tien jaar onder. Zo vertegenwoordigt het programma een bloemlezing uit het metalverleden van de laatste drie decennia, qua uiterlijk.

Ook muzikaal ligt de nadruk, voornamelijk, op het verleden. Syncardion bedient zich van melodieuze deathmetal die een tiental jaren geleden hoogtij vierde in het heftige segment van muziekland. De band valt op door strakke uitvoeringen van hun nummers met daarin hakkende stukken. Tegen het einde van de drie kwartier durende set nemen de nummers duidelijk in kracht toe net als de eenvormigheid van hun geluid en vocalen. Toch geeft deze band muzikaal het meest interessante visitekaartje van de avond af door binnen de composities op zoek te gaan naar variatie en dynamiek. Het publiek heeft hierbij de nekspieren in alle rust wat op kunnen warmen.

Die nekspieren hebben ze nodig om hun hoofden los te gooien bij E.S.I. De band, waarin de gebroeders Van Kastel en hun maatje Erik Osenga spelen, richt zijn pijlen op oude thrashmetal zoals voornamelijk in de jaren tachtig gefabriceerd werd. Verstand op nul, versterkers op tien en liefst gitaar spelen met een potje bier in één van de klauwen. Hoewel het drietal te jong is om deze periode lijfelijk meegemaakt te hebben, is door een gunstige speling van het genetische lot de juiste vibe tot diep in het hart doorgedrongen. De jongens spelen verrassend geloofwaardig. Wat technische mankementen en de niet zo heel erg strakke set doen niets af aan de sfeer en de intentie van het drietal. Gezellig optreden op deze dito familie-metalavond.

Het gezin Van Kastel kan terugkijken op een geslaagde eerste editie van Scheurijzer. De goede sfeer en bijzondere locatie gaan prima samen met een avondje monumentale muziek. De uit blikken opgetrokken lampenset van pa Van Kastel en het zelfgefabriceerde podium hebben de avond goed doorstaan. Zelfs oma van Kastel heeft het zichtbaar naar haar zin gehad, genietend van haar kleinzonen, het werk van haar zoon en schoondochter. Ze kan trots zijn!