Elk jaar tourt een groot aantal bands door Nederland tijdens de Popronde, en dat is ook in 2012 weer het geval. Honderd geselecteerde acts treden op in 31 verschillende steden. Onder andere in de Gelderse steden Apeldoorn, Nijmegen en Wageningen. Vrijdag was de Gelderse hoofdstad Arnhem aan de beurt. Op verschillende locaties in de binnenstad kregen bandjes en soloacts de kans om zich te laten horen. Overal in de stad klonk muziek uit talloze overvolle kroegen en barretjes. Ja, de Popronde was ook zeker dit jaar weer een groot succes.

"Aangekomen in Arnhem voor deze editie van de popronde begint het op te klaren. Gelukkig! De band PLeaSe! wordt als eerste bezocht; een avond kan niet lekkerder beginnen dan met een lekkere funky feeling", vindt Victor van Nikkelen Kuijper. "Een klein cafeetje waar het binnen no time vol is. De zanger (Adam) onderscheidt zich met zijn opvallende verschijning en vocals. Dat belooft wat te worden in combinatie met de zangeres (Naomi) van deze band. Helaas, deze belofte wordt verbroken als ze gaat zingen. ‘No sparks of funk at all’ door een gebrek aan volume. De overige leden staan erbij alsof ze met tegenzin aanwezig zijn. ‘Where is the funk?’ Gelukkig klinken er weer vocals en geven Adam en Naomi alles wat ze hebben.

Gelukkig dat het droog is. Aangekomen bij Tattoo & Piercing Studio l'Extremist, staan de mensen tot aan buiten. De warmte komt van The Applejacks. Een onvervalste rock-'n-roll-band met een show vol vuurwerk. Ze gaan hard te keer op de instrumenten en lijken helemaal in hun wereldje te zijn. Een band met leden die elkaar door en door lijken te kennen. Als je buiten staat zie je dat ze de voorbijgangers ook weten te overtuigen van hun buitengewone talent. Volgend jaar te zien op alle grote festivals? Laten we het hopen!

Snel naar Doppio Expresso Arnhem om Duncan Idaho te bezoeken. Op het eerste oog lijkt er een jong bandje te spelen. ‘Leuk’, is de eerste gedachte, en ‘nat achter de oren’. Maar nee. Verder naar voren gelopen beginnen de klanken in te werken op de luisteraar, die binnen de kortste keren gevangen is. De zanger klinkt vertrouwd, als je de laatste twintig jaar niet onder een steen hebt geleefd. De drummer begroet je met een vriendelijk gezicht en ramt erop los. De bassist voelt zich helemaal in zijn element en geniet zichtbaar. De gitarist zondert zich in de rustige momenten haast af, om vervolgens snoeihard van zich te laten horen. Bij de laatste twee liedjes gaan ze allemaal helemaal los. Maar daarmee was het nog niet gedaan: één uithaal van de zanger en de band is weer helemaal paraat en op tempo. Heerlijk om dit als muziekliefhebber mee te maken."

"The Stage is ook weer dit jaar een van de deelnemende locaties", vervolgt Nina Ruijfrok.  "En net zoals voorgaande jaren bieden zij ook ditmaal hun podium aan de 3voor12 Hollandse Nieuwe acts aan. Als eerste is dit Madi, een zeskoppige popband uit Maastricht.  De energieke zangeres heeft qua stem iets weg van Leigh Nash, de zangeres van de Amerikaanse pop band  Sixpence None the Richer; een geweldige stem die met gemak de hoogte in gaat. Madi is vrolijk en voelt zich thuis op het podium, misschien wel iets té. Het geheel neigt een beetje rommelig te worden, maar wordt dit uiteindelijk gelukkig niet. Het publiek weerkaatst de vrolijkheid van Madi en schijnt te genieten. Vooral als Madi Abba en The Beatles covert komt het publiek in beweging.  Maar ook hun eigen nummer Boys komt goed aan bij het publiek. Ja, Madi is een leuk bandje en heeft zeker potentie.

Daarna is het de beurt aan Palio SuperSpeed Donkey. Vier tienerjongens met een gemiddelde leeftijd van nog geen 15 betreden het podium.  Het publiek weet niet echt wat ze moeten verwachten, maar na de eerste seconde is dit al duidelijk: herrie. Muzikale herrie om precies te zijn. Het valt niet te ontkennen, deze band is goed en onwijs strak. Ze spelen op een niveau waar veel volwassenen nog niet eens bij in de buurt komen. De bandleden gaan allemaal op in hun muziek en het plezier spat ervanaf. Zo heeft de gitarist van het begin tot het einde een grijns op zijn gezicht. Niets is mooier dan mensen zien genieten op het podium, en dat doen ze. Het publiek is verbijsterd en dolenthousiast. De nummers zijn zelfgeschreven en catchy. Palio SuperSpeed Donkey is een feestje om naar te kijken en te luisteren. Ik ben fan."

Dat blijkt ook te gelden voor Victor van Nikkelen Kuijper, die inmiddels eveneens is aangekomen bij The Stage: "Mensen lijken zich te vermenigvuldigen, zo druk wordt het. Het is een volwassen publiek en de band klinkt ook heel erg volwassen. Hier klinkt niet zomaar een band; er staat een band waar je ook echt voor komt en waar je, als het moet, voor in de rij gaat liggen voor een kaartje. Alles klinkt perfect ritmisch. De sound is herkenbaar en lekker. Het komt op het publiek af, waardoor je niet stil kan blijven staan. Wie zijn deze doorgewinterde rockers? Palio SuperSpeed Donkey, een groep tieners die op een of andere manier de jaren zeventig en tachtig hebben meegemaakt!"