Het relatief jonge muzikale collectief Killer Honey levert met Signs een evenwichtige en afwisselende EP af. Mogelijk komt dit doordat de band uit hoorbaar ervaren muzikanten met verschillende achtergronden bestaat. Het gebeurt vaak dat bands deze verschillende achtergronden gebruiken om hun naar eigen zeggen 'eigen(zinnige) mix van genres' te verantwoorden, maar in dit geval is het wat evidenter. Killer Honey weet daadwerkelijk een symbiose van stijlen neer te zetten, zonder louter van alles bij elkaar te gooien.

De plaat opent met redelijk rechtdoorzee rock, maar laat gaandeweg ook een melancholisch en meer poppy geluid doorklinken. Signs heeft daardoor een wat apart geluid. Waar in de rockmuziek vaak de gitaar en basgitaar domineren, zijn deze twee instrumenten op deze EP op veel punten ondergeschikt aan de synthesizer en samples. Dit gaat de band goed af, maar het is wel wennen. Helaas bestaat daarom het gevaar dat de gemiddelde luisteraar met minder geduld al snel afhaakt. Signs biedt innovatieve rock en weet de spanningsboog redelijk hoog te houden. Toch is het wellicht wat te vreemd voor degenen die zitten te wachten op het agressieve, stampende, weinig-akkoorden-werk dat rock heet.