Nu is er eindelijk de tweede boreling en lijkt de tijd wederom te hebben stilgestaan. In negatieve zin deze keer, want dit schijfje heeft verdacht veel van een zuivere herhalingsoefening. Wederom pruttelt de kalme huiskamerjazz als een oud Phillips-koffiezetapparaat de huiskamer in en creëert het juiste sfeertje voor de cabareteske teksten. Die teksten, hoewel wederom in smetteloos klassiek Nederlands uitgevoerd, zijn dit keer echter minder raak dan op het vorige plaatje. Teveel lol en de inpassing van de tekstuele lulligheid gaat vaak met passen en meten. Of misschien is de thematiek van de tijden van weleer maar beperkt houdbaar: dat kan natuurlijk ook.

Het is vooral de muziek die deze keer beklijft. Die is namelijk weer ‘keurig’ in orde. Rustiek en knap geschreven. De verrassing is er echter af en derhalve past hier voor het geheel slechts een zuinig zesje.