Wie: Lou Barlow
Waar: In het artiestenpark achter het Arc-podium
Wanneer: Zondag 15 juli 2012, nog geen kwartier voordat Barlow zelf op moet.
Houd je van wandelen?
“Natuurlijk houd ik van wandelen, maar ik doe het niet genoeg. Ik woon in een hele fijne buurt in Los Angeles; er is daar een heuvel met allerlei trappen. Ze lijken wel geheimgehouden: niet iedereen weet dat ze bestaan. Daar heb ik een paar hele leuke wandelingen gehad. Het is een vertrouwde plek waar je toch telkens iets nieuws kunt ontdekken. Ik heb nu kinderen, en met hen gaan lopen is ook heel leuk. Ze kijken naar insecten, gluren in putdeksels. Kleine dingen zijn genoeg om kinderen te fascineren.”
Ik hoorde dat je melodieën opneemt en teksten opschrijft wanneer ze tot je komen. Wat is het laatste dat je hebt opgenomen?
“Ik werk nu aan een nieuwe Sebadoh-plaat, en ben nu aan het denken over teksten en alternatieve melodieën. Ik neem het op om het te vangen voordat het vervlogen is. Wanneer ik ze terugluister, probeer ik niet te denken in termen van goed of slecht: het zijn schetsen. Soms zijn ze zo goed dat het intimiderend is. Dan ben ik bang dat ik de sfeer niet kan recreëren.”
Gisteren had je nog een show met Dinosaur Jr., en later deze week weer. Hoe pas je deze soloshows in?
“Eh, dat doe ik gewoon. Ik heb drie dagen vrij, want J. (Mascis, TP) is voor een film in Londen. Overmorgen zien we elkaar weer voor een festival in Italië. Deze soloshows hebben een heel andere energie; dat vind ik wel fijn.”
Met wie op de-Affaire zou je wel een affaire willen?
“Ik weet het niet. Zelfs een muzikale affaire zou ik moeilijk vinden. Ik kan alleen samenwerken met mensen die ik ken. Ja, samenwerken is bijna alsof je een romantische affaire hebt. Ik ontwijk het liever. Maar vandaag is een interessante dag; Sharon Van Etten speelt. Zij is erg goed.”
Om Gravitate, misschien wel je beste nummer, te quoten: “Did we just talk about sensation?”
“Nee toch?” Hij lacht. “Dat is nogal een beladen vraag.”
Je stelt hem ons ook, als luisteraars.
“Nou, dat was een vraag aan een specifiek persoon. Wie? Dat ga ik je natuurlijk niet vertellen. Het is een heel persoonlijk nummer en ik hou er ontzettend van, maar je bent de eerste die het daarover met me eens is.”
Lou Barlow: “Soms zijn mijn eerste opnames zo goed dat ze me intimideren.”
Niet praten over sensatie, wél over geheime trappen, schetsen en het Barlow-kroost
Muzikaal zou je Lou Barlow behoorlijk schizofreen kunnen noemen. Stond hij gisteren nog keihard schreeuwend op het podium met Dinosaur Jr., vandaag speelt hij in zichzelf gekeerde fluisterliedjes voor het publiek van de-Affaire. Tien minuten voor aanvang is hij backstage niet heel anders: hij zit wat te pielen op zijn gitaar en geeft mompelend antwoord. Niets verraadt de hoeveelheid indierock- en lo-figeschiedenis die deze schouders meetorsen. Sterker nog: die deze handen hebben geschreven. Met Dinosaur Jr., met Folk Implosion, met Sebadoh én als soloartiest.