Mittland Och Leo is minder onschuldig dan verwacht

“Als klein kind droomde ik dat ik de tepels van mijn moeder eraf sneed.”

Ateke Willemse ,

Joke Leonare en Milan Warmoeskerken van het Antwerpse Mittland Och Leo maken, evenals hun instrumentale muziek, in eerste instantie een timide en dromerige indruk. Wanneer je echter beter kijkt en luistert, komen de scherpe randjes onder de oppervlakte vandaan. En wanneer de kleurstiften op tafel komen is er geen houden meer aan.

Wie: Joke Leonare en Milan Warmoeskerken van Mittland Och Leo
Waar: Onder het TL-licht van de backstagetrailer
Wanneer: maandag 16 juli 2012, voor hun feeërieke optreden


Houden jullie van wandelen?
Joke: “Ja, toch?”

Milan: “Zeker.”
J: “Maar als het echt moet, zoals bij een marathon… Goh, dan weet ik het zo net nog niet.”
M: “Rond Antwerpen heb je heel veel mooie gebieden. Ten noorden van de stad, vlakbij de grens met Nederland, bevinden zich militaire domeinen waar je kunt wandelen.” 
J: “Wij gaan daar eigenlijk alleen heen om te zwemmen.”

Met wie op de-Affaire zou je wel een affaire willen?

J (vastberaden): “Kurt Vile. Vroeger deed hij veel voor KRAAK, een label uit Gent. Inmiddels is hij doorgebroken.”
M: “Hij heeft nu zijn tweede album uit. Wij vonden hem van begin af aan heel goed.”
J: “We volgen niet zo heel veel nieuwe muzikanten, maar hij zit er wel tussen. Molly Nilsson vind ik overigens ook een goede keuze voor een affaire.” 

Tekenopdracht: beeld uit wat jullie als band uit willen dragen.

Voornaamste kleuren: roze, (pastel)blauw, geel en bruin.

Punt van discussie: of de voorgevel van Joke wel of niet benadrukt moet worden.

Verantwoording: “Wij brengen de zon. Daarnaast speelden we vroeger samen op één orgel, wat erg onhandig was. Tegenwoordig hebben we niet per se meer geld, maar wel meer orgel.”

Wat is de gekste droom die je onlangs hebt gehad?
J: “Laatst had ik er een die plaatsvond in een winkelcentrum waar ook een trouwerij aan de gang was. Plotseling vielen allerlei mensen op de grond om hierna van top tot teen te verstijven. Het bleek dat een man hen met torren bekogelde, die zich vervolgens aan hun lichaam hechtten en maakten dat ze omvielen. Het lukte niet om de beesten terug te gooien naar de dader. Ik was zo onder de indruk van die droom dat ik Milan nog wakker heb proberen te maken. Hij bleef echter stug doorslapen.”
M: “Ik hoor dit verhaal inderdaad voor het eerst.”
J (beschaamd): “Als klein kind droomde ik overigens regelmatig dat ik de tepels van mijn moeder eraf sneed.”

Wie verdient er volgens jullie een medaille?

J: “Misschien één van onze grootste muzikale inspiraties?”
M: “Dat is onmogelijk, je kunt moeilijk een medaille op een graf leggen.”
J: “Niet iedereen is overleden. Ik wil Alan Vega er een geven, omdat zijn werk niet altijd werd gewaardeerd maar hij toch vol bleef houden.”
M: “Arthur Russell krijgt er een van mij. En wat betreft non-muzikale medailles wil ik mijn grootvader eren. Hij zit vol leven en positieve energie, zelfs nu de spierziekte ALS bij hem is geconstateerd.”
J: “Dennis Tyfus mag de laatste hebben. Als hij ons niet twee jaar lang had gepusht om een single uit te brengen, dan had Mittland Och Leo nooit bestaan.”