Wie: Sharon Van Etten
Waar: Aan een bankje in het artiestenpark achter het Arcpodium, onder het genot van een sigaret
Wanneer: Zondag 15 juli 2012, net na haar show, en Van Etten is nog buiten adem van het sjouwen van haar versterkers en gitaren

Houd je van wandelen?
Ja, ontzettend. In New York, waar ik woon, moet je overal naartoe lopen, maar daar denk je niet meer echt bij na. Ik ben opgegroeid op het platteland, en wandelde daar heel veel met mijn ouders. Ook op tour probeer ik zoveel mogelijk buiten te komen. De beste tourwandeling? Ik ben in Griffith Park geweest in Los Angeles, waar Rebel Without A Cause is opgenomen. Het is prachtig, vanuit de top van de berg daar heb je een mooi zicht op het water en de stad. Als je goed genoeg zoekt, is er zowaar natuur in LA!

Toen je Tramp opnam had je geen huis, en sliep je telkens bij vrienden op de bank. Hoe is het om nog steeds zo'n zwerver te zijn?
Nu heb ik tenminste een eigen huis, wanneer ik klaar ben met touren kan ik daadwerkelijk thuiskomen. Nog altijd is de situatie verdeeld: mijn vriendje woont helemaal aan de andere kant van New York. Het busje is mijn tweede huis, maar in september heb ik een maandje vrij. Ik kan niet wachten!

Wat was je meest "Epic" tourervaring?
Pfoeh, te veel om op te noemen. Als ik moet kiezen: J. Mascics (de gitarist van Dinosaur Jr., TP) vroeg me op festival SXSW of hij mee mocht spelen op een van mijn nummers. Mijn tienerfantasie is daarmee uitgekomen. Ik zei: 'Ik ken ál je nummers!' Ik kon er niet bij! Uiteindelijk hebben we een cover van Soft Boys gedaan. Ik durfde hem niet te vragen een nummer van mij te doen. Hij is een hele leuke gast en we houden contact, dus hopelijk gaan we nog eens samen muziek maken.

Met wie op de-Affaire zou je een affaire willen hebben?
Ik zou heel graag eens een muzikale romance hebben met Lower Dens. Jana Hunter schrijft heel goed, haar stem is uniek en haar gitaarstijl... Ik wil dat ze mij gitaarlessen geeft! Oh, spelen zij niet op de-Affaire maar in Doornroosje? Jesca Hoop is een hele goede songwriter, en ik zou graag eens samenwerken met Kurt Vile, die zo speelt. Ik kan hem vandaag eindelijk weer eens zien spelen. Normaal heb ik daar nooit tijd voor.

Eerder dit jaar speelde je in Paradiso, en een fan van je bleef maar vragen naar een gitaar die je níet mee had. Waarom?
Het ging over de eerste elektrische gitaar die ik ooit heb gekocht: haar naam is Ruby, en ze is een hele mooie Gibson ES-135. De meeste liedjes voor mijn laatste plaat heb ik geschreven op de gitaar van Aaron Dessner (gitarist van The National, TP), als beloning heb ik voor mezelf ook zo'n gitaar gekocht, een Jaguar. Het was niet logisch om Ruby mee te nemen, maar ik mis haar zo! Ze is nu erg jaloers.

Je gitaar is net een persoon?
Ja, je ontwikkelt er toch een relatie mee door er vaak op te spelen. Net als met een paar schoenen: je haat het om ze weg te gooien, zelfs als ze uit elkaar vallen en hun stank mensen afschrikt.

En hoe heet je nieuwe gitaar?
De laatste tijd noem ik hem Oscar, maar ik weet nog niet of die naam blijft hangen. Voorlopig klinkt het logisch, hij is nogal knorrig.