CONCERT
Reptile Youth, Arc, zaterdag 14 juli 2012
MUZIEK
Natúúrlijk heeft de bassist een snor waar je u tegen zegt, natúúrlijk is hun site een tumblr. Reptile Youth bestaat uit hipsters pur sang. Volgens de blogosfeer is dit electro-postpunk, zelf noemen deze losgeslagen Denen hun muziek techno-soul. Wij zeggen: dit is eerder The Rapture minus de house, plus wat gitaren, een flinke scheut disco en een snufje trance uit een doosje.
PLUS
Veel tijd om een plaat te maken heeft het Deense Reptile Youth niet gehad. Sinds hun oprichting in 2009 is de band zowat non-stop aan het touren - mede dankzij het Deense subsidieprogramma Music Export waar Nederland nog een puntje aan kan zuigen - en dat heeft haar vruchten afgeworpen. Zanger Mads Damsgaard Kristiansen lijkt aanvankelijk nog wat wakker te moeten worden, maar al halverwege de show duikt hij het publiek in. "Let's see how far we can go", schreeuwt hij. Nou, minstens tot aan de geluidstafel. Goed geprobeerd, en hoewel het aanvankelijk geen effect lijkt te hebben, gaan er in de tweede helft van de set behoorlijk wat voetjes van de vloer. De single Speeddance die richting het einde wordt ingezet, is het kroonjuweeltje van Reptile Youth: lompe, harde, stampende disco-rock.
MIN
Zelfs Speeddance is nog geen góéd nummer, de rest van het materiaal doet daar zelfs behoorlijk voor onder. Sterker nog: Reptile Youth mist aan identiteit en is gewoonweg inwisselbaar. Tel daarbij op dat de synthesizers en toetsen - het enige wat de muziek nog een beetje jus geeft - uit een doosje komen en de rest van de band er overduidelijk minder zin in heeft dan de hyperactieve Kristiansen, en Reptile Youth valt behoorlijk door de mand.
CONCLUSIE
Doeltreffend, want de-Affaire is behoorlijk wakker geschud door deze Deense doerakken. Maar als we eerlijk zijn, wanneer de heren in het slotnummer "We are Reptile Youth" scanderen, voelen we de neiging om terug te roepen: 'wij zijn jullie morgen weer vergeten'.
CIJFER
6-
Natúúrlijk heeft de bassist een snor waar je u tegen zegt, natúúrlijk is hun site een tumblr. Reptile Youth bestaat uit hipsters pur sang. Volgens de blogosfeer is dit electro-postpunk, zelf noemen deze losgeslagen Denen hun muziek techno-soul. Wij zeggen: dit is eerder The Rapture minus de house, plus wat gitaren, een flinke scheut disco en een snufje trance uit een doosje.
PLUS
Veel tijd om een plaat te maken heeft het Deense Reptile Youth niet gehad. Sinds hun oprichting in 2009 is de band zowat non-stop aan het touren - mede dankzij het Deense subsidieprogramma Music Export waar Nederland nog een puntje aan kan zuigen - en dat heeft haar vruchten afgeworpen. Zanger Mads Damsgaard Kristiansen lijkt aanvankelijk nog wat wakker te moeten worden, maar al halverwege de show duikt hij het publiek in. "Let's see how far we can go", schreeuwt hij. Nou, minstens tot aan de geluidstafel. Goed geprobeerd, en hoewel het aanvankelijk geen effect lijkt te hebben, gaan er in de tweede helft van de set behoorlijk wat voetjes van de vloer. De single Speeddance die richting het einde wordt ingezet, is het kroonjuweeltje van Reptile Youth: lompe, harde, stampende disco-rock.
MIN
Zelfs Speeddance is nog geen góéd nummer, de rest van het materiaal doet daar zelfs behoorlijk voor onder. Sterker nog: Reptile Youth mist aan identiteit en is gewoonweg inwisselbaar. Tel daarbij op dat de synthesizers en toetsen - het enige wat de muziek nog een beetje jus geeft - uit een doosje komen en de rest van de band er overduidelijk minder zin in heeft dan de hyperactieve Kristiansen, en Reptile Youth valt behoorlijk door de mand.
CONCLUSIE
Doeltreffend, want de-Affaire is behoorlijk wakker geschud door deze Deense doerakken. Maar als we eerlijk zijn, wanneer de heren in het slotnummer "We are Reptile Youth" scanderen, voelen we de neiging om terug te roepen: 'wij zijn jullie morgen weer vergeten'.
CIJFER
6-