Wie: Kurt Vile
Waar: Backstage op een picknickbankje in de zon
Wanneer: Zondag 15 juli 2012

Hou je van wandelen?
Ik houd van wandelen, zeker. Toen ik een paar jaar terug nog een baantje had bij de Philadelphia Brewing Company liep ik wel wat meer op een dag dan nu. Als ik thuis ben met vrouw en kinderen loop ik nog wel 'ns de stad in voor een kopje koffie. En ja, als het er van komt vind het erg fijn om in m'n eentje doelloos rond te dwalen. Lopend.

Met wie op de-Affaire zou je wel een affaire willen hebben?
Ik wil wel graag en affaire met Lou Barlow, dan kan ik namelijk net doen alsof ik J. Mascis (legendarische indierocker, van o.a. Dinosaur Jr., EV) ben.

Kurt Vile and the Violators is jullie bandnaam. Wie of wat zou jij in this day and age geweld willen aandoen?
Wij zijn geweldenaren als het gaat om ons publiek, iedereen die kijkt en luistert. Die doen we in dat ene uurtje dat we spelen geweld aan, maar op een goeie manier, mind fucking violation...

En wie nooit?
Ik zou nooit iets geweld aandoen dat onschuldig en mooi is. Zoals kinderen. Kinderen zijn zo fantastisch. Ik heb een dochtertje en zij is zo geniaal! Elke dag leert ze, elke dag ontdekt ze nieuwe dingen... Echt fantastisch. Zo'n persoontje is nog niet beschadigd door de wereld. Zo iemand mag je nooit een haar krenken.

Op welke manier is je tekstschrijven veranderd door de stap van een relatief kleine, nog overzichtelijke wereld naar het muzikantenbestaan met tours over de hele wereld en allerlei mensen die iets van je willen?
Wat dat laatste betreft: mijn mensenkennis is vrij goed dus ik prik makkelijk door fakers met een verborgen agenda heen. Ik kan zuiverheid wel goed inschatten. Wat betreft het schrijven is het natuurlijk zo dat ik dankzij het touren een veel bredere kijk op de wereld heb gekregen. Muzikaal talent heb ik altijd al gehad en ik was altijd al geobsedeerd in beter worden. Groei, ontwikkeling, een completere muzikant. Ik speel ontzettend veel, ook altijd in m'n hotelkamer. Aanvankelijk moest ik opnieuw uitvinden hoe en wat ik in mijn nieuwe leven wilde schrijven. Dat was maar even. Ik pak doorlopend mijn gitaar erbij en het schrijven verloopt als een natuurlijk proces.

Welke vraag is je tot je stomme verbazing nog nooit gesteld tijdens interviews?
Ik ben een open persoon; mensen mogen me alles vragen. Na de laatste plaat dachten veel mensen dat ik een donker en wat depressieve gast was. Dat ben ik niet. Dat hadden ze me wel direct mogen vragen. Als mensen denken dat ik een neerslachtig mens ben dan is dat wel eens vermoeiend. Dat ben ik niet!