3voor12 gelderland doet verslag van de Zwarte Cross vanuit Lichtenvoorde. Elke dag lopen onze verslaggevers een route over het gigantische terrein. Hier het verslag van de zaterdagse zware metalen in de Metalweide.

Metaalmoeheid verdwijnt bij Deadbeat

Deadbeat verzorgt in de vroege middag de ochendgymnastiek op de Metalweide. Na een lange nacht doorhalen op de camping zijn de spieren natuurlijk nog wat stram. Maar geen nood! Want met een pittig gedosseerde combinatie van hardcore, rap en metal zorgt Deadbeat er in een fiks tempo voor dat ook dat probleem uit de wereld wordt geholpen. Verder moest natuurlijk de vers aangebrachte stro goed aangestampt worden, zodat de voetjes niet al te nat worden. In deze beide missies slaagt de band met verve. Muzikaal was het verder niet al te boeiend want na een paar nummers is het trucje dat ze de gehele set herhalen wel uitgewerkt.
 

Tornado brengt op maat gesneden metal
Het is een beetje een cross-overmetalmiddag. Tornado, met de uitstekende zanger van Black Dynamite in hun midden, gaat verder waar Deadbeat was opgehouden. De hardcore-invloeden hebben ze echter thuis gelaten. Wat ze wel hebben meegenomen is een op maat gesneden hoeveelheid snoeiharde metal waarover de zanger zijn raps en af en toe ook een poging tot zang mag uitstorten. Tel daarbij een lekkere beat die tot dansen uitnodigt. Helaas is die niet aan de aanwezige metaalboeren besteed want het respons is maar lauw. Desondanks is het een geslaagde ouverture voor het feestje dat Dog Eat Dog vervolgens mag brengen.

Dog Eat Dog: leuk om gezien te hebben
Na al het metalgeweld van dit weekend zorgt Dog Eat Dog voor de broodnodige verandering. Dit one hit wonder uit de jaren negentig laat geen pure klasse zien, geen adembenemende techniek, geen wapperende uit de kluiten gewassen pony’s, maar hiphoprock die geen helse taferelen ontketent maar synoniem is met catchy rockmuziek vergezeld van een metalen randje. De band opereert zoals in de vorige eeuw, met bijpassende tienerrock. De bijsluiter die de zanger uit de doeken doet, suggereert dat ze een mix brengen van tig genres die maar moeilijk te destilleren zijn uit het optreden. Een band met een saxofonist maakt namelijk niet meteen jazz. Zeker niet als zijn bijdrage gemiddeld twee noten telt die oneindig worden herhaald. Limb Bizkit is een maatje te groot, lees te duur, voor dit podium, en Dog Eat Dog toont zich een waardige 'vervanger' want cheesy is een understatement bij deze Amerikanen. Echter, het oeverloze gelul van de zanger tussen de nummers door werkt de muziekliefhebber op de zenuwen. Aangekondigde gitaarsolo’s die tien seconden op zich laten wachten, zijn nou niet bepaald bevorderend voor het tempo van een optreden. Misschien ligt het aan de duur van de show, want eigenlijk staat de band te lang op het podium. Dog Eat Dog is grappig om een keer gezien te hebben, maar na een uur snakt het publiek weer naar echte metal.
 

Kwaliteit gegarandeerd bij Textures
Het is tijd voor het Nederlandse Dillinger Escape Plan, want zo mag Textures zich inmiddels wel noemen. Deze band werkt hard, heeft de power en de klasse om een zaal vol zwetende metalheads een ultiem orgasme te bezorgen. Maar Textures speelt vandaag op een weide, dus waaien de geniale nuances die de band in zijn spel legt voortdurend weg. Het geluid is vandaag afgestemd op knetterhard gitaarwerk, maar dat is niet alleen waar Textures voor staat. De band profileert zich ook met gecompliceerde mathcore, die helaas niet in goede aarde valt in de Metalweide. Als je oplet dan spelen de heren een prachtige set met alles wat een metalband nodig heeft, en meer. Dat is het probleem van vandaag: je staat soms in de moshpit vertwijfeld om je heen te kijken als er een onverwachte break wordt ingezet. Textures is een gevestigde naam en staat garant voor kwaliteit.

 

Zwarte Cross ideaal festival voor Hell
Gooi het doek maar omhoog, want dit is wat we dit weekend nog niet gezien hebben: fopmetal. Hell neemt zichzelf niet zo serieus, iets waar menig rammelend metalorkest wat van kan leren. Deze duivelse komieken schromen niet hun lachwekkende muziek ten gehore te brengen. Metal was nog nooit zo gezellig! Flippend als een dronken Zwarte Crosser vertoont dit tuig zijn kolder. Technisch gezien is het voor metalbegrippen ontzettend simpel, maar daar komt de band ook niet voor. Het enige wat dit vijftal wil is een feestje bouwen op het daarvoor ideale festival. Tegen een achtergrond van glas-in-loodramen met duivelse taferelen. Hier hoeven verder geen woorden aan vuil gemaakt te worden. Hell is gewoon lachen, gieren en brullen met een rauw randje; zwarte humor op de Zwarte Cross.

 

Doro is oprecht enthousiast
Het wordt al vrij snel duidelijk waarom Doro op de Metalweide mag spelen. Ze doet niet onder voor al die ruige mannen met stuwende gitaren en wapperende haren. De rechttoe rechtaan-metal wordt op een mooie wijze gekleurd door het krachtige maar zuivere stemgeluid van de zangeres. Doro wordt omringd door donkerharige mannen. Zij steekt daar met haar helblonde haar mooi tegen af. De band heeft een krachtig voorkomen. Het is duidelijk dat de bandleden onderling plezier hebben. Er is interactie tussen bandleden, maar ook met de metalheads in de wei. De zangeres is zichtbaar oprecht in haar enthousiasme. Ze straalt en zet nog maar een nummer in. “Wat is het leuk om weer eens op dit geweldige festival te spelen,” aldus Doro.

Sonata Arctica: gelikt is best lekker

Sonata Arctica blijkt na een paar nummers een metal-boyband te zijn. Gevoelige liefdesliedjes met cleane zang passen niet direct in het straatje van de rest van de dag. Maar dat deert deze lui niet. Onverstoord spelen ze hun popliedjes met een bikkelharde insteek. Dat het allemaal wat vriendelijk klinkt, wil niet zeggen dat Sonata Arctica het niet goed doet. Logisch als je voor een kaartje van hun clubshow in 013 net zoveel betaalt als voor een dagje Zwarte Cross. Gelikt is het zeker, maar dat is voor even ook niet zo erg. Bij deze ijskoude sonate wordt niet geijsbeerd maar meegedeind op de golven van deze gevestigde naam in het metalcircuit.
 

Kreator perfecte afsluiter op tweede dag Metalweide
Kreator als afsluiter is natuurlijk geen foute keuze. Deze uit Duitsland afkomstige band staat altijd garant voor een heerlijk thrashfeestje. Daarnaast heeft de band onlangs een prima nieuwe cd uitgebracht, dus dat kan niet meer fout gaan zou je denken. Wel dus! Problemen met het opbouwen zorgt er al voor dat het optreden pas rond kwart over twaalf kan starten. Ook kampt de zanger in het eerste nummer met een meermaals weigerende microfoon. Kreator laat zich echter door dit soort problemen niet uit het veld slaan en schakelt nog een tandje bij en zorgt er voor dat in het resterende gedeelte van de set het publiek alsnog volop aan hun trekken komt.