Als eerste betreden de drie jonge honden van Shaemless het podium van café The Stage op zaterdagavond. Met groot enthousiasme brengen Daan, Cyril en Tom een mix van rauwe bluesrock waar de invloeden van The Stooges en John Spencer Blues Explosion doorheen sijpelen. Het tempo ligt vanaf minuut één lekker hoog, waardoor Shaemless zichzelf soms voorbij dreigt te rennen. Het drietal weet de boel echter knap op de rails te houden. Helaas lijkt een groot aantal nummers te veel op elkaar, waardoor de gehele set weinig afwisseling bevat. Een mooie uitzondering is een heus surfdeuntje dat aan het begin van een nummer komt aanwaaien. Als Shaemless meer aandacht gaat besteden aan een grotere variatie van eigen nummers, dan kunnen ze die cover van The Stooges best weglaten.
Dan mogen de mannen van Orange Maplewood hun kunsten gaan vertonen. Ooit begonnen als vijfmansformatie, maar inmiddels bestaat de band nog maar uit drie man. Is dat een gemis? Helemaal niet. Vanaf de eerste seconde spuugt het drietal namelijk het ene na het andere vette nummer de zaal in. De muziek is een mix van grunge, stoner en rock waarin de invloeden van bands als Nirvana, Smashing Pumpkins en Queens Of The Stone Age duidelijk te herkennen zijn. Het is wellicht allemaal niet bijster origineel, maar het klinkt wel erg lekker. Daarnaast druipt het plezier van het podium af en is de band prima op elkaar ingespeeld. Heel af en toe wordt er iets te veel geleund op de gitaarsolo's, maar Orange Maplewood weet het hele optreden lang de aandacht van het publiek goed vast te houden. Voor wie er geen genoeg van kan krijgen: in april verschijnt een ep van de band en later dit jaar hun eerste full-length album.
Misschien is hij niet ontzettend knap, toch is Pieter Holkenborg van de Nijmeegse band Automatic Sam vermoedelijk de Gelderse rocker met het meeste sexappeal. Gehuld in strak Dead Neanderthals-shirt gilt hij voortdurend met zijn met echo doordrenkte kopstem over de vuile Achterhoekse bluesrock. Vanavond is een bijzondere avond voor de gehele band: er wordt een live album opgenomen. Dat is verstandig, want op recente plaat Texino zijn de tracks namelijk relatief compact, terwijl het sterkste (en tevens zwakste) punt van Automatic Sam haar uitgesponnen jams zijn. Sterkste, omdat zij als kwartet hetzelfde couplet zowel muisstil, als luid als een kudde galopperende leeuwen kunnen spelen. Zwakste, omdat de herhaling op den duur gaat vervelen. Sommige songs zijn niet meer dan een tot in den treure herhaalde riedel.
Hierna komt daar in zekere zin verandering in. Wat volgt is namelijk, volgens de band op facebook, het eerste, laatste en beste optreden van The Magic Mojo Freestyle Orchestra. Oftewel: alle vrienden van Automatic Sam die ter plekke jammen. Al snel staat het podium bomvol. Holkenborg kruipt achter het drumstel, iets later staat voormalig bandgenoot Wout Kemkens (frontman van Shaking Godspeed) op een slidegitaar te rammen. Daarmee sluiten de muzikanten het festival af met een prima samenvatting van de kwaliteiten van de Gelderse rockscene.