Ze staan hier niet zomaar, nee. Dit is het Gelderse Popweekend onder de noemer Gesel XL. Meer dan tachtig bands zijn erop uitgetrokken om het publiek in verschillende toko’s in Arnhem te vermaken in het vroege weekend van 24 en 25 februari. “Praise the Lord” dat dit er is. Je houdt van muziek en het is bereikbaar voor iedereen. Fysiek, ja. Het vindt allemaal plaats in en rondom het centrum van de Gelderse hoofdstad, maar het kost je ook geen rib uit je lijf. En er is voor ieder wat wils.

“Praise the Lord” dat zou ik vaker moeten doen. En prijs Xavier Teerling als hoofdorganisator van dit evenement. Een mailtje van Timo (OIIO) belandt in mijn inbox over een fotoproject waarbij een band gevolgd wordt tijdens hun concertreeks. In de weken erna wordt duidelijk wat er gepland staat en wat Xavier van plan is. “In hemelsnaam waar begin je aan?” komt er in mij op. Popmuziek, veel (heel veel) bands op de programmering en projecten met de Jacobiberg en 3voor12 gelderland. Alsof het niet genoeg is, nog een aantal fotoprojecten voor een expo. Opgetrokken wenkbrauwen en mondhoekjes naar beneden: “Poeh poeh,” denk ik. Madness waar ik aan mee wil werken.

En de foto’s worden gemaakt hoor. Althans, ze gaan gemaakt worden! Want het kost even moeite om de agenda’s af te stemmen, maar het lukt. iCal open, check. Ray van Ash One op zaterdag, check. OIIO op zondag, check. Black Bottle Riot op maandag, check. Een ‘what-the-peep’ momentje gaat rinkelen, want “Praise the Lord” bij toeval is alles in één weekend te schieten. Ray heb ik op zijn werkplek mogen schieten in Groesbeek en met OIIO ben ik mee geweest naar Utrecht. Daar hielden zij één van hun huiskamerconcerten. Black Bottle Riot schoot ik voor het project Ik zeg OE!, waarbij artiesten een A4′tje hadden met een zin uit een songtekst naar keuze. Doorpezen drie dagen, maar dan heb je het ook achter de rug. Invers gecorreleerd aan de hoeveelheid lol vreet het toch de nodige energie. Ik ben klaar, maar Thijmen Sietsma nog niet. Nee, hij coördineert de fotografie en de expositie op Gesel XL. Monnikenwerk als je ziet hoeveel foto’s er wel niet zijn gemaakt door de vele fotografen.

Thijmen zie ik ook bij de vergadering van 3voor12 gelderland. Vraag of het goed gaat en begrijpelijkerwijs heeft hij het er slopend druk mee. Ook Edwin Niemantsverdriet zit hier en coördineert de verslaglegging van Gesel XL. Interviews, recensies en concertregistraties moeten allemaal verdeeld worden en op een goede manier online komen. Ik heb het eerder meegemaakt tijdens De-Affaire in 2011. Dat was te gek en bij dit evenement gaat het zeker ook lukken. Prijs hen, want ze verzetten veel werk.

Dan is het zover en begint het weekend waar veel mensen zich voor hebben ingezet. En hard ook. Je voelt je klein wanneer je Bosch binnenloopt en je foto’s daar ziet staan. Ik haal mijn bandje op bij Pieter en loop naar de eetzaal waar de expo Ik zeg OE! hangt. Daar herken ik Pieter, Mike, Simon en Jaap meteen. Die heb ik immers zelf geschoten. Tussen alle andere portretten van collega-fotografen vallen ze als puzzelstukjes in elkaar. Wanneer Thijmen nog even jouw foto’s van OIIO aan de muur hangt, voel je je toch nog weer even kleiner. Alsof hij niet al genoeg heeft gedaan.

In de Waalse Kerk schiet ik tot slot de concerten van Roel Smeets, Aafke Romeijn en OIIO. Xavier zat daar ook op een bankje en voor het eerst dit weekend treffen wij elkaar. Ik geef hem een hand, “Praise the Lord.” Een intieme setting waarbij de akoestiek van de kerk ervoor zorgt dat de artiesten een extra instrument erbij hebben, namelijk het geklik van mijn camerasluiter. “Eerste drie nummers geen flits. Het optreden is voor het publiek,” houd ik in het achterhoofd. De mensen raken gewend aan mijn aanwezigheid. Wanneer ik ze observeer, zie ik de nieuwsgierigheid en waardering voor de muziek, de sfeer en de verrassingen daarin. Verdomme Xavier, het is je gelukt. Gisteren bij De Staat zag ik die blikken ook al, en nu weer. Ik hoop dat je ze ook ziet, man. Hoe mooi is het dat je in deze tijd zoiets niet-tastbaars aan de mensen kunt geven. Het maakt je bijna boos dat er gekort wordt op cultuur, omdat het niets tastbaars oplevert. Tastbaar of niet, dit is wat mensen ook nodig hebben op zijn tijd.

Edwin heeft deadlines gesteld. De stukken lever ik op zondag in, want maandag is het weer een werkdag voor mij. Als ik Edwin mail, kom ik door zijn reply te weten dat hij ook weer op het werk zit. O ja, dat doet hij ook nog. Alsof er meer dan vierentwintig uur in een dag zitten. Het doet je goed als je een berichtje krijgt van een band met de mededeling dat ze geïnteresseerd zijn in jouw foto. Maar ergens weet je ook waarom je daar staat en hoe je daar gekomen bent. Bedankt!